บทที่1-2 คนหล่อใจร้าย
1083 Words
พร้อมรักพึมพำ มือของหญิงสาวยังคงกำมือถือเอาไว้แน่น จากที่นั่งอยู่ปลายเตียงก็ทิ้งตัวลงนอนแผ่หราเสียอย่างนั้น พลางสูดลมหายใจเข้าปอดไปเฮือกใหญ่ ดวงตาคู่สวยเหลือบมองเวลาตรงมุมซ้ายบนของโทรศัพท์ ซึ่งบอกเวลาหกโมงเย็นกับอีกยี่สิบห้านาที หญิงสาวคาดการณ์ว่านี่น่าจะเป็นเวลาที่เขาน่าจะว่าง ชั่งใจอยู่พักใหญ่ พร้อมรักก็ตัดสินใจส่งข้อความไป
สวัสดีค่ะ
พร้อมรักยังคงรออีกฝ่ายตอบรับข้อความ ทว่าคราวนี้ความหวังของพร้อมรักไม่ไร้ค่า หญิงสาวผุดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างกระวีกระวาด ดวงตากลมโตรีบอ่านข้อความที่วินธัยตอบกลับมา
คุณเป็นใคร เอาไอดีไลน์ผมมาจากไหน
พร้อมรักสัมผัสความเย็นชาได้ผ่านทางตัวอักษรที่วินธัยตอบกลับมา แต่ถึงกระนั้นพร้อมรักก็ไม่คิดจะถอดใจ สูดลมหายใจเข้าปอดไปอีกครั้งก่อนจะกดข้อความตอบกลับ
ฉันชื่อพร้อมรักค่ะ เป็นพยาบาล ได้ไอดีไลน์มาจากคนรู้จักค่ะ
ใคร?
ความเกรี้ยวกราดฉายชัดผ่านตัวอักษรที่แพทย์หนุ่มตอบกลับมา หญิงสาวอมลมจนแก้มป่องกลอกตาไปมาอย่างครุ่นคิด แล้วรีบกดตอบกลับไป
บอกไม่ได้ค่ะ
งั้นบล็อคนะครับ ผมไม่รู้จักคุณ
เดี๋ยวก่อนค่ะหมอ
พร้อมรักพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรัวเร็วแต่ปรากฏว่าข้อความสุดท้ายของหญิงสาวไม่ถูกอ่านด้วยซ้ำ คิ้วได้รูปที่พาดเหนือดวงตากลมโตขยับเข้าหากันจนแทบจะผูกเป็นโบว์ หญิงสาวลองกดข้อความส่งไปอีกครั้ง
หมอคะ เดี๋ยวก่อนค่ะ หมอออออ
แต่สิ่งที่ตอบรับกลับมายังเหมือนเดิม ข้อความไม่ถูกอ่าน ไม่ใช่ว่าเธอถูกเขาบล็อคไปแล้วจริงๆ งั้นหรือ
“ฮืออออ คนหล่อใจร้าย”
พร้อมรักเบะปากอย่างขัดใจ ดวงหน้าเรียวสวยงอง้ำ แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวก็ไม่คิดจะถอดใจง่ายๆ อย่างแน่นอน นัยน์ตาสีดำขลับฉายแววมุ่งมั่น ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากำแน่น
“พร้อมไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอกนะคะ พร้อมจะจีบหมอให้ได้เลยคอยดู เตรียมใจเอาไว้ได้เลย อาจารย์หมอวินธัย”
“คนที่ต้องเตรียมใจน่ะคือเจ้ ไม่ใช่อาจารย์หมอวินธัย”
ธนดลบอกตอนที่คีบเนื้อย่างเข้าปาก ภัคร์พิมลก็ถูกชวนออกมากินมื้อเย็นด้วยกัน โดยธนดลกับภัคร์พิมลนั่งฝั่งเดียวกัน ส่วนพร้อมรักที่นั่งฝั่งตรงข้ามกำลังนิ่วหน้า
“อะไรเล่าดอลลี่”
“ก็เตรียมใจสำหรับการเป็นเจ้าแม่แห่งวงการฮาวทูไงเจ้”
“ฮาวทูอะไรอ่า”
“ฮาวทูจีบผู้ยังไงให้โดนบล็อค”
“ดอลลี่อย่าว่าเจ๊พร้อมสิ”
ภัคร์พิมลปรามในขณะที่ธนดลทำท่าไหวไหล่เบาๆ อย่างไม่ยี่หระ ส่วนพร้อมรักนั้นทำท่าจะร้องห่มร้องไห้เบะปากพลางมองธนดลอย่างตัดพ้อ
“ดล ว่าเจ้แรงไปเปล่า”
ธนดลถึงกับวางตะเกียบในมือลง ถกแขนเสื้อขึ้นในท่าทางคล้ายเตรียมพร้อมจะออกหมัด ในขณะที่พร้อมรักกับภัคร์พิมลต่างกลั้นยิ้ม
“เรียกชื่อนี้เจ้ตั้งใจจะประกาศศึกกับดอลลี่ใช่มะ”
อันที่จริงแล้วนั้นธนดลมีชื่อเล่นว่าดล ตามที่พ่อแม่ของเขาตั้งให้ แต่เพราะความใจสาวของเขาจึงตั้งชื่อใหม่ขึ้นมาเองว่าดอลลี่
“อะไรเล่า เจ้แค่เผลอเอง ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย”
พร้อมรักแสร้งทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนจะส่งเนื้อย่างเข้าปาก ภัคร์พิมลหัวเราะเบาๆ เพราะธนดลกำลังคำรามฮึ่มฮั่มพลางส่งค้อนวงใหญ่ให้พร้อมรัก
“ดอลลี่ขอแช่งให้เจ้นกจากอาจารย์หมอวินธัย”
“งือ…ดอลลี่ เจ้ขอโทษเจ้ผิดไปแล้ว”
ได้ยินแบบนั้นพร้อมรักถึงกับวางตะเกียบลง ประสานมือเข้าหากันแตะไว้ที่ปลายคาง มองธนดลอย่างขอโทษขอโพย
“ก็ได้ เห็นแก่มื้อนี้ที่เจ้เป็นเจ้ามือหรอกนะ ดอลลี่ถอนคำแช่งก็ได้”
ธนดลบอกอย่างมีจริตจะก้านทำเอาพร้อมรักกับภัคร์พิมลถึงกับระเบิดหัวเราะออกมา สองสาวส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนที่พร้อมรักจะหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบเนื้อย่างเข้าปากอีกครั้ง
“โดนบล็อคงี้แล้วเจ้จะเอาไงต่อ”
ธนดลเป็นคนถามขึ้น พร้อมรักขยับคิ้วเข้าหากันจนหัวคิ้วแทบจะชนกัน ก่อนที่ดวงตากลมโตจะเบิกกว้างและเป็นประกายตอนที่ดึงสายตามาที่ภัคร์พิมล
“พายน์ ช่วยเจ้หน่อย”
“พายน์เหรอคะ”
ภัคร์พิมลใช้ตะเกียบชี้เข้าหาตัวเองด้วยสีหน้างุนงง ยิ่งเห็นพร้อมรักพยักหน้าหงึกๆ เจ้าตัวก็ขมวดคิ้วมุ่น หันไปมองธนดลอย่างขอความเห็น อีกฝ่ายก็สั่นหน้าหวือพลางไหวไหล่ สุดท้ายภัคร์พิมลต้องดึงสายตากลับมาที่พร้อมรักอีกครั้ง
“ใช่ พายน์นั่นแหละ ช่วยเจ้หน่อยน้า”
“ยังไงคะ”
พร้อมรักถึงกับวางตะเกียบในมือลง หญิงสาวประกบมือเข้าหากันแล้วถูไปมาอย่างตื่นเต้นราวกับว่าภัคร์พิมลได้ตกปากรับคำให้ความช่วยเหลือเรียบร้อยแล้ว
“แบบว่าสร้างสถานการณ์ให้เจ้หน่อยสิ ชวนอาจารย์หมอวินธัยไปกินข้าวหรือชวนไปดื่มไปเที่ยวอะไรก็ได้ แล้วเจ้ก็บังเอิญไปเจอ พายน์ก็ชวนเจ้ไปร่วมวงด้วยไรงี้”
พร้อมรักไม่พูดเปล่ายังทำท่าเคลิบเคลิ้มคล้ายอยู่ในห้วงแห่งความฝัน แต่อาการเหล่านั้นต้องชะงักลงในชั่วพริบตาเมื่อถูกธนดลเบรก
“เจ้ คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกนิยายเหรอ ไปพักนะ”
“ดอลลี่อย่าดับฝันเจ้สิ”
พร้อมรักเบะปากทำท่าคล้ายจะร้องไห้ จนภัคร์พิมลต้องกระตุกเสื้อของธนดลเบาๆ เป็นเชิงปราม ธนดลหันมามองคนที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและลูกพี่ลูกน้องแล้วถอนหายใจ
“พายน์ต้องขอถามพี่หมอภัทรดูก่อนนะคะ ไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จไหม แต่พายน์จะพยายาม”
“น่ารักที่สุดในสามโลก มา เดี๋ยวเจ้คีบเนื้อย่างให้”
กล่าวจบก็คีบเนื้อย่างร้อนๆ จากเตาไปวางลงบนจานของภัคร์พิมล อีกฝ่ายยิ้มตอบเป็นการขอบคุณและไม่ได้ขัดท่าทางมีความสุขของพร้อมรัก
- Writer
