บทที่4-2 เกมเผยความลับ

1671 Words

พร้อมรักโอดครวญในใจ วินธัยในลุคแพทย์หนุ่มจะดูเนิร์ดๆ หน่อยเพราะเขามักจะสวมใส่แว่นสายตาอยู่เสมอ แต่ไม่อาจบดบังความหล่อเหลาของเจ้าตัวได้เลย ในมาดอาจารย์หมอนิ่งขรึมพร้อมรักก็คิดว่าอีกฝ่ายก็หล่อเหลามากพออยู่แล้ว แต่พอมาเจอวินธัยในลุคเท่ๆ แบบนี้พร้อมรักจึงได้รู้ว่าคำว่า ‘หล่อจนใจเจ็บ’ เป็นยังไง “วันนี้เรามีสมาชิกใหม่เข้ามาด้วย ให้สมาชิกใหม่แนะนำตัวหน่อย” เจ้าของงานวันเกิดอย่างสหทรรศพูดขึ้น พร้อมรักขยับยิ้มอย่างเก้อเขินก่อนที่หญิงสาวจะลุกขึ้นแนะนำตัวอย่างไม่อิดออด “สวัสดีค่ะ พร้อมรักค่ะ เรียกพร้อมก็ได้ เป็นพยาบาลวอร์ดออร์โธชายโรงพยาบาลวรกุลอินเตอร์เนชันนอลค่ะ” เสียงปรบมือดังขึ้นก่อนที่พร้อมรักจะหย่อนสะโพกลงนั่งที่เดิม ซึ่งเป็นตำแหน่งที่หันหน้าเผชิญกับวินธัยอย่างพอดิบพอดีโดยมีโต๊ะคั่นกลางพวกเขาเอาไว้ และตรงตำแหน่งนี้ทำให้พร้อมรักได้เห็นใบหน้าคมคายของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน “งั้นเพื่อความเท่าเทียมพวกเราทุกคนควรแนะนำตัวกันด้วย ดีไหม” วีรภัทรพูดขึ้นและกวาดสายตามองทุกคนอย่างขอความเห็น ซึ่งหลายคนต่างพยักหน้าหงึกๆ เว้นเพียงแค่วินธัยเท่านั้นที่มีสีหน้าไม่ยินดียินร้าย แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร “งั้นเริ่มจากดอลลี่เลยก็แล้วกันค่ะ” ธนดลเสนอตัวพลางลุกขึ้นยืน “สวัสดีครับค่ะ ธนดล ชื่อเล่นดล แต่จะให้ดีพลีสคอลมีดอลลี่ค่ะ พยาบาลอีอาร์*” *อีอาร์ (ER) ย่อมาจาก Emergency Room แปลว่า ห้องฉุกเฉิน ธนดลจงใจใช้คำลงท้ายทั้งครับและค่ะบ่งบอกความไม่จำกัดเพศของเขา การแนะนำตัวอย่างมีจริตจะก้านเรียกเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานและรอยยิ้มจากทุกคนได้เป็นอย่างดี พอธนดลนั่งลง คนถัดมาอย่างภัคร์พิมลก็ลุกขึ้นแนะนำตัวบ้าง “ภัคร์พิมล เรียกพายน์ก็ได้ พยาบาลศัลย์ชายค่ะ” แนะนำตัวเรียบร้อยภัคร์พิมลก็นั่งลง ถัดมาเป็นภวิกาภรรยาของสหทรรศที่กำลังลุกขึ้นยืนแทนภัคร์พิมลที่นั่งเรียบร้อยแล้ว “สวัสดีค่ะ ภวิกา เรียกแยมก็ได้ พยาบาลเด็กค่ะ” “สหทรรศครับ หมอเท็น กุมารแพทย์” สหทรรศแนะนำตัวอย่างกระชับตามสไตล์คนนิ่งขรึม “วีรภัทรครับ เรียกหมอภัทรหรือพี่ภัทรก็ได้ ศัลยแพทย์ครับ” และคนสุดท้ายที่พร้อมรักรอคอยอย่างใจจดใจจ่อกำลังลุกขึ้นยืนเพื่อแนะนำตัว ดวงตากลมโตของหญิงสาวจับจ้องอยู่ที่แพทย์หนุ่มตั้งแต่ที่เขาเริ่มขยับตัว “สวัสดีครับ ผมวินธัย เรียกหมอวินก็ได้ ศัลยแพทย์ออร์โธปิดิกส์ครับ” พร้อมรักลอบถอนหายใจอย่างเสียดายอยู่นิดหน่อย เพราะหากเขาอนุญาตให้เรียกว่าพี่วินได้เหมือนที่วีรภัทรอนุญาตให้เรียกชื่อเล่นได้ หญิงสาวก็ไม่รีรอที่จะรีบคว้าโอกาสนั้นเอาไว้อย่างแน่นอน “รู้จักกันหมดแล้ว งั้นก็เอ็นจอยดริ้งค์กิ้งแอนด์เอ็นจอยอีทติ้งครับ” คนพูดไม่ใช่เจ้าของงานวันเกิดอย่างสหทรรศแต่เป็นวีรภัทรที่บอกอย่างกระตือรือร้น วินธัยมองเพื่อนอย่างวีรภัทรพลางส่ายหน้าคล้ายเอือมระอาเต็มทน “ให้เจ้าของวันเกิดเป็นคนบอกน่าจะเหมาะกว่าไหมครับ” “รอหมอเท็นพูดเปิดงานเราคงได้เอ็นจอยกันพรุ่งนี้โน่นแหละ” วีรภัทรกล่าวถึงเจ้าของงานอย่างสหทรรศที่เป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด วินธัยคิดตามก็เห็นเป็นจริงอย่างที่วีรภัทรว่า “ก็จริงของคุณ” “ถามจริง ถ้าไม่ได้แขวะฉันสักวันพวกนายจะนอนหลับกันไหม” “ไม่!” คราวนี้วินธัยกับวีรภัทรกลับมาสามัคคีกันอีกครั้ง นั่นทำให้คนอื่นๆ ต่างพากันหัวเราะยกเว้นเจ้าของงานวันเกิด สหทรรศที่ส่ายหน้าเบาๆ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรนัก ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปหยิบเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นมาจิบเป็นคนแรก จากนั้นคนอื่นๆ ก็เริ่มยกขึ้นมาจิบบ้างสลับกับการหยิบกับแกล้มเข้าปาก และดูเหมือนว่าตอนนี้บทสนทนาจะแบ่งออกเป็นสองฝั่ง ซึ่งก็คือฝั่งของสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีที่แยกกันอย่างชัดเจน แน่นอนว่าธนดลอยู่ในกลุ่มของสุภาพสตรี “คืนนี้เจ๊พร้อมมีเป้าหมายชัดเจน ได้ไม่ได้ให้วิสกี้แก้วนี้ทำนายกัน” ธนดลบอกพลางชูแก้วเหล้าในมือ “อะไรเล่าดอลลี่” พร้อมรักฟาดมือไปที่ต้นแขนของธนดลเบาๆ เมื่อถูกรุ่นน้องแซว “แต่อาจารย์หมอวินธัยก็คือนิ่งมาก นิ่งแบบนิ่งมากๆ” ธนดลว่า “พี่หมอวินเขาก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนะ เว้นเพียงแต่ว่าพวกเขาจะอยู่กันตามลำพังถึงจะแสดงออกมากกว่านี้ แต่ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยก็จะประมาณนี้แหละ” ภวิกาภรรยาของสหทรรศเป็นคนพูดขึ้น เพราะค่อนข้างสนิทกับเพื่อนๆ ของสามี และก่อนที่หญิงสาวจะแต่งงานกับสหทรรศก็เคยไปไหนมาไหนกับพวกเขาอยู่บ่อยๆ “แล้วแยมบอกเราหน่อยได้ไหมว่าพี่หมอวินชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร” “เราก็อยากบอกพร้อมนะ แต่พี่เท็นบอกว่าพี่หมอวินน่ะนะไม่ชอบให้ใครเอาเรื่องส่วนตัวของเขาไปบอกต่อ ใครอยากรู้ก็ให้ถามเขาเองโดยตรงเลย ส่วนเขาจะยอมบอกไหมนั่นก็อีกเรื่อง” “ใช่ค่ะเจ๊พร้อม พายน์ลืมเล่าให้ฟังเลย สามีของพายน์เกือบโดนพี่หมอวินฟ้องร้องข้อหาละเมิดสิทธิส่วนบุคคลด้วยข้อหาที่เอาไลน์ไอดีไปบอกต่อโดยไม่ได้รับอนุญาต” “จริงเหรอ ฮือพายน์ เจ้ขอโทษ เจ้ผิดไปแล้ว” ได้ยินแบบนั้นพร้อมรักถึงกับหน้าเสีย ยกมือขึ้นไหว้ภัคร์พิมลปลกๆ ด้วยความรู้สึกผิดโดยไม่สนว่าตนเป็นรุ่นพี่และอีกฝ่ายเป็นรุ่นน้อง หน้าตาเหยเกคล้ายคนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ จนภัคร์พิมลต้องรีบปรามเสียยกใหญ่ “ไม่เป็นไรค่ะเจ๊พร้อม พี่หมอภัทรเคลียร์แล้ว ก็คือตอนแรกพี่หมอวินคิดว่าเป็นคนอื่นเลยเกรี้ยวกราดไปหน่อย แต่พอรู้ว่าเป็นเพราะพายน์ขอร้องพี่หมอภัทร พี่หมอวินก็เลยไม่เอาเรื่อง” “งั้นเหรอ จริงๆ นะ อาจารย์หมอเขาไม่เอาเรื่องจริงๆ ใช่ไหม” “จริงค่ะ” ภัคร์พิมลบอกเสียงจริงจังพร้อมพยักหน้าหงึกๆ พร้อมรักจึงได้เบาใจ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่สบายใจอยู่ดี มือเรียวเอื้อมไปหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าสะพายข้าง กดข้อความหาวินธัยอย่างร้อนรน วินธัยที่กำลังฟังวีรภัทรกับสหทรรศถกเถียงกันด้วยเรื่องสัพเพเหระต้องชะงักเมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนในกระเป๋ากางเกง มือหนาหยิบมือถือขึ้นมาพอเห็นว่าเป็นข้อความจากพร้อมรักแพทย์หนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งตรงกันข้าม พลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม พร้อมรักที่จับจ้องสายตามาที่เขาอยู่ก่อนแล้วชี้นิ้วไปที่โทรศัพท์เป็นนัยน์ว่าให้เขากดอ่านข้อความ ก่อนกลับ ถ้าหมอไม่เมาจนเกินไป พร้อมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมคะ ใบหน้าคมแหงนขึ้นหลังจากที่อ่านข้อความแล้ว พร้อมรักยังคงมองมาที่เขาเชิงว่ารอคำตอบของเขาอยู่ ชั่วเสี้ยววินาทีเขาก็ก้มลงพิมพ์ข้อความตอบกลับไป ได้ วินธัยตอบแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงตามเดิม พร้อมรักอ่านข้อความแล้วขยับยิ้มก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าสะพาย แล้วหันกลับเข้าสู่วงสนทนาอีกครั้ง “แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...” ทุกคนพร้อมใจกันร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้สหทรรศพร้อมเป่าเค้กตอนสี่ทุ่มเศษเพราะหลังจากนั้นพวกเขาตั้งใจจะดื่ม กลัวว่าจะพากันเมาเสียก่อนจึงเป่าเค้กตั้งแต่ตอนนี้ เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่สหทรรศโน้มใบหน้าลงไปเป่าเทียนที่ปักอยู่บนเค้กที่ภวิกาภรรยาของเขาเป็นคนถือ จากนั้นภวิกาก็รับหน้าที่จัดการตักเค้กแบ่งให้ทุกคนอย่างครบถ้วน เพราะเจ้าของวันเกิดอย่างสหทรรศไม่ถนัดทำอะไรแบบนี้ “เค้กก็เป่าแล้ว เรามาเล่นเกมกันดีกว่า” วีรภัทรเป็นคนพูดขึ้น ทุกคนที่เริ่มมึนกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ต่างพยักหน้าเห็นด้วย ไม่เว้นแม้กระทั่งวินธัยกับพร้อมรักที่กำลังพยักหน้าหงึกๆ พลางขยับยิ้มหวาน “งั้นเราจะเล่นเกมอะไรดีคะ” ภัคร์พิมลถาม “ทรูออร์แดร์” วีรภัทรตอบก่อนที่เขาจะพูดต่อว่า “กติกาของเกมนี้ก็คือ หากปากขวดหยุดอยู่ที่ใคร คนนั้นจะต้องทำตามสิ่งที่คนในวงท้าหรือตอบความจริง ถ้าไม่กล้าทำตามคำสั่งในการท้าหรือตอบความจริงก็ต้องดื่มหมดแก้ว” ฟังกติกาแล้วทุกคนต่างพยักหน้าเข้าใจ วีรภัทรเป็นคนหมุนขวด สายตาของทุกคนต่างจับจ้องอยู่ที่ปากขวดอย่างลุ้นระทึกว่าใครจะเป็นผู้โชคร้ายคนแรกของเกมนี้ และปากขวดก็หยุดที่คนหมุนอย่างวีรภัทร เจ้าตัวถึงกับโอดครวญ “โหหหหหไรวะ” “คุณเป็นคนหมุนเองนะครับจะโอดครวญทำไม” วินธัยว่าพลางยกยิ้มที่มุมปาก สหทรรศเองก็กำลังกระตุกยิ้ม แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะความเห็นใจวีรภัทรอย่างแน่นอน “เลือกมาครับทรูออร์แดร์ เดี๋ยวผมถามเอง” วินธัยอาสา วีรภัทรหันมามองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ค่อยไว้ใจเท่าไรนัก แต่ถึงกระนั้นก็เลี่ยงไม่ได้เพราะเขาต้องทำตามกติกา และที่สำคัญเขาเป็นคนชวนเล่นเกมนี้เอง “แดร์” วีรภัทรตอบ “งั้นผมท้าให้คุณหอมแก้มหมอเท็นครับ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more