“เรื่องของหนุ่มสาวแม่ไม่ยุ่งหรอกจ้ะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเราสองคน แต่ถ้าอยากสงเคาระห์คนวัยผู้ใหญ่ตอนกลางอย่างแม่ อย่าเรียกว่าคนแก่เลย เพราะพูดเบาๆ ก็สะเทือนใจแล้ว ก็รีบมีเจ้าตัวเล็กหน่อยก็ดี ตั้งแต่ตาวินกับตาวิธโตเนี่ย บ้านเงียบเหงามาก ถ้ามีเด็กเล็กๆ มาวิ่งเล่นก็คงดี”
นั่นคือคำพูดของคุณหญิงวัลยา และพร้อมรักจึงได้รู้ว่าเธอวิตกกังวลไปเอง มันไม่ได้มีอะไรให้น่ากังวลใจทั้งนั้น และคำพูดของคุณหญิงวัลยาก็ทำให้พร้อมรักหน้าร้อนอย่างขวยเขิน
พร้อมรักพูดคุยกับคุณหญิงวัลยาต่ออีกราวๆ ครึ่งชั่วโมง โดยเรื่องที่สนทนากันเป็นเรื่องถามไถ่สารทุกข์สุกดิบต่อด้วยเรื่องสัพเพเหระ ก่อนที่บทสนทนาจะจบลงแล้ววินธัยก็พาเธอมาเล่นกับน้องหมาสองตัวที่อยู่หลังบ้าน
บ้านสุนัขหลังเขื่องตั้งอยู่ติดกันสองหลัง บริเวณโดยรอบมีทั้งส่วนที่เป็นพื้นคอนกรีตและสนามหญ้า มีอาณาเขตเป็นรั้วไม้อย่างชัดเจน สุนัขพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์
