หลุมพรางรักมาเฟียร้าย

ผู้หญิงที่ไม่กลัวตาย

พี่สะใภ้ของเธอ 'ยาหยี' บึ่งตรงเข้ามาทันที ตั้งใจจะตบชีวาให้หน้าหัน แต่ชีวากลับคว้าข้อมือของเธอไว้แน่น ก่อนถีบเข่ากระแทกเข้าที่หน้าขา ของยาหยีอย่างจัง

เสียง อั่ก! ดังขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงคนนั้นล้มลงไปกองกับพื้น อ๊าย!

เสียงตะวาดของวิทยาดังลั่น

“แกจะมาทำร้ายพี่สะใภ้แบบนี้ไม่ได้นะ! แกนี่มันเด็กเนรคุณ!”

เขาก้าวพรวดเข้ามาหมายจะตบหน้าน้องสาว

แต่ชีวากลับชักปืนขึ้นมาจ่อไว้ทันที ปลายกระบอกเย็นเฉียบสั่นแผ่วในมือเธอ

“พี่ลองเข้ามาอีกก้าวสิ...”

น้ำเสียงสั่นแต่เฉียบคม

“ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว”

วิทยาชะงักทันที ก่อนยกมือทั้งสองขึ้นอย่างยอมจำนน ยาหยีที่ยังนอนเจ็บอยู่กับพื้น รีบตะโกนเสียงสั่น

“ถ้าพวกฉันเป็นอะไรไป อย่าหวังว่าแกจะได้เจอหลานสาวของแกอีกเลยนะ!”

คำพูดนั้นทำให้ชีวาหันขวับ ดวงตาแดงก่ำราวกับเปลวไฟกำลังลาม

“นี่พี่วิทย์... พี่ถึงขั้นทำร้ายลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองได้เหรอคะ!”

วิทยาหลับตาสั้นๆ รู้สึกถึงความเจ็บปวดในใจ เขายังรักลูกสาวอยู่เต็มหัวใจ แต่เจ้าหนี้รู้ว่า อมยิ้มสำคัญกับชีวามากเกินกว่าจะยอมให้หลุดมือ ดังนั้นเขาจึงต้องใช้อมยิ้มเป็นตัวประกัน

“ฉัน... ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้”

เสียงเขาสั่นเล็กน้อย

“อมยิ้มได้รับการดูแลเป็นอย่างดี เธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ ใช้หนี้เฮียอ้วนให้หมดก่อน แล้วค่อยมารับหลาน”

แม้ชีวาจะโกรธและอัดอั้นอยู่เต็มอก แต่คำพูดของพี่ชายก็ทำให้เธอรับรู้ได้ว่าหัวใจของเขายังรักเด็กน้อยคนนั้นอยู่… แม้จะเลือกวิธีผิดพลาดไปก็ตาม

เธอหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา เสียงหัวเราะปนสะอื้น

“ถ้าพี่ชามรู้ว่าพี่สารเลวขนาดนี้... วิญญาณของเธอคงไม่สงบสุขแน่!”

มือที่ถือปืนกำแน่นจนข้อขาว

“ได้... ฉันจะใช้หนี้ให้พวกพี่เอง”

เธอพูดเสียงต่ำแต่หนักแน่น “แต่จำคำฉันไว้ ต่อไปอย่ามายุ่งกับฉันกับอมยิ้มอีก”

ชีวาค่อยๆ ลดปืนลง ก่อนสะพายกระเป๋าเดินตรงออกจากบ้านโดยไม่หันกลับมามอง

เสียงประตูปิด “ปัง!” ก้องสะท้อนในบ้านที่เงียบงัน

"พี่สองคนมันสารเลว พวกผีพนัน"

เสียงของเธอแผ่วเบาลอยหายไปกับอากาศ วิทยาและยาหยีได้แต่ยืนนิ่ง ราวกับโดนสายฟ้าฟาดลงกลางใจ

จุดหมายของชีวา... คือ คลับแก๊งมักกร

เซฟเฮาส์ของควิน

เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ “ตึ๊ง!” ดังขึ้นในห้องที่ยังมีกลิ่นเหล้าค้าง ควินหยิบมือถือขึ้นมา พลันภาพถ่ายบนหน้าจอก็ปรากฏ

หญิงสาวในเสื้อเชิ้ตสีขาวหลวมๆ กับกางเกงขาสั้นใส่นอนของผู้ชาย

กำลังเปิดประตูขึ้นแท็กซี่

ดวงตาคมของเขาไล่มองภาพนั้นนิ่ง ก่อนหลุดสบถเบาๆ

“ยัยบ้า... แต่งตัวเข้ากับคำว่า หนี ซะจริง”

อารุมที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาเห็นมุมปากของเจ้านายกระตุกขึ้นเพียงนิด รอยยิ้มบางที่ดูเหมือนครึ่งขำ... ครึ่งโมโห

อารุมรีบพูดต่อทันที

“เธอกำลังมุ่งหน้าไปคลับของเฮียอ้วนครับ เสี่ย”

ทันทีที่ได้ยินชื่อ 'เฮียอ้วน' ใบหน้าของควินพลันแข็งตึง

แววตาเย็นเฉียบจนบรรยากาศรอบตัวแทบหยุดนิ่ง

“ไปที่นั่นเหรอ...” เขาพึมพำแผ่ว

ก่อนจะคว้าเสื้อสูทขึ้นคลุมไหล่ เสียงพูดต่ำช้าแต่เฉียบขาด

“เตรียมรถ... เดี๋ยวนี้อารุม ฉันจะไปเอง”

“ครับ เสี่ย!”

เสียงฝีเท้าหนักแน่นของเขาดังก้องในโถงทางเดิน

แสงจากไฟส่องลงมากระทบใบหน้าคมเข้ม ในแววตานั้น มีทั้งความโกรธ... และบางสิ่งที่คล้ายความห่วง

คลับกลางเมืองแก๊งมังกรวันเดียวกัน

เวลาสองทุ่ม คลับกลางเมืองเต็มไปด้วยแสงนีออนสีแดงอมม่วง เสียงเพลงอิเล็กทรอนิกส์ ดังกระหึ่มเสียงแก้วกระทบกันประปราย คลับแห่งนี้เป็นเขตของแก๊งมังกรเต็มตัว

ชีวาเดินเข้ามาในคลับอย่างระวัง สายตาคมของเธอฉายความดุราวกับเสือสาวในกรงเหล็ก

ทันใดนั้น 'ปาโก้' ลูกน้องเฮียอ้วน ก็หันมามองเธอด้วยสายตาประเมิน

“เฮ้ย สาวน้อยยังอยู่เหรอ? ฉันคิดว่าคุณชายสอง' ตระกูลวายุภัค' รับเลี้ยงไปแล้วเสียอีก”

ชีวาแววตาเย็นจัด น้ำเสียงต่ำและห้วน

“อย่าพูดมาก ฉันมาหาเฮียอ้วน มันอยู่ไหน”

ปาโก้หัวเราะเบาๆ มุมปากกระตุก เขาก้าวเข้ามาใกล้ ชี้ไปยังชุดเดรสสีชมพูบางๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ

“เปลี่ยนชุดซะสิ”

ลูกน้องอีกหกคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง หัวเราะประสานเสียงกันดังลั่น ชีวาแค่ยกคิ้ว ก่อนรับชุดเดรสเข้าไปโดยไม่พูดอะไร สายตาเย็นเยียบของเธอไม่ละจากปาโก้ และลูกน้องแม้แต่วินาทีเดียว

ชีวาเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วออกมา เดรสสีชมพูบางที่เธอสวมเผยให้เห็นรูปร่าง เรียบง่ายแต่ชัดเจน พร้อมความมั่นใจที่แผ่รัศมีออกมา

ปาโก้ถึงกับตาลุกวาว สายตาของเขา และลูกน้องทุกคนที่ยืนอยู่ด้านหลังไม่ละจากเธอ

เสียงซุบซิบจากโต๊ะเหล้าที่นั่งดื่มดังก้องแผ่วๆ

“เฮ้ย นี่เธอคือใคร…? สวยแบบนี้… แถมดุอีกต่างหาก”

แต่ชีวาเดินเฉยๆ แววตาเย็นเฉียบเหมือนไม่สนใจเสียงซุบซิบนั้นเลย กลับทำให้บรรยากาศในคลับยิ่งตึงเครียดขึ้น ทุกสายตาที่กำลังซุบซิบนั้นหยุดชะงัก ราวกับไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้

ปาโก้ยกนิ้วส่งสัญญาณให้เธอตามเข้าไปในห้องวีไอพี

“ไปข้างในห้องวีไอพี”

เสียงของเขาหนักแน่น มีอำนาจ แต่ไม่อาจสั่นคลอนความมั่นใจของชีวา

ชีวาพยักหน้าเบาๆ แล้วก้าวตามเข้าไป เสียงซุบซิบยังคงลอยอยู่เบาๆ ตามหลัง แต่กลับเป็นเพียงเงาเล็กๆ ที่ไม่สามารถหยุดเธอได้

ชีวาเดินผ่านมุมบาร์ แสงนีออนสีแดงอมม่วงสาดกระทบใบหน้า ทำให้เธอแลดูเด่นท่ามกลางความมืดและควันบุหรี่

ทันใดนั้น สายตาเธอก็สบเข้ากับชายหนุ่มตรงหน้า 'ควิน'