เช้าวันต่อมา
“อาหารเช้าเสร็จหรือยังคะคุณแม่” มิราที่แต่งตัวในชุดนักเรียนของเด็กอนุบาลถามขึ้นมาเสียงใส เมื่อเห็นคุณแม่กำลังวุ่นวายอยู่กับการทำอาหารเช้าอยู่
“ใกล้เสร็จแล้วค่ะ มิรากับมาร์เวลนั่งรอก่อนนะคะ” คุณแม่คนสวยตอบลูกสาวก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำอาหารที่อยู่ตรงหน้าต่อด้วยท่าทางเร่งรีบ เนื่องจากวันนี้อมีนาตื่นสายจึงทำอาหารเสร็จช้ากว่าทุกวัน
“มีอะไรให้พ่อช่วยไหม” ประจักรถามลูกสาวด้วยความหวังดีเผื่อว่าจะมีอะไรให้ช่วยได้บ้าง
“ไม่เป็นไรค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธคุณพ่อด้วยความเกรงใจ
“เสียงรถใครมาจอดหน้าบ้าน” ในระหว่างที่นั่งรออาหารเช้ากับหลานๆ ประจักรก็พูดขึ้นมาด้วยความสงสัย
“รถคุณพ่อหรือเปล่าครับ” มาร์เวลลุกขึ้นยืนมองไปที่หน้าบ้านด้วยความตื่นเต้น
“แต่ไม่ใช่คุณพ่อ” มาร์เวลพูดขึ้นมาเสียงเศร้าเมื่อคนที่ลงจากรถไม่ใช่คุณพ่อที่เด็กๆ เฝ้ารอมาตลอดทั้งเดือน
ประจักรมองหลานๆ ด้วยความสงสารเมื่อเห็นเด็กๆ ทำหน้
