เมื่อมาถึงบ้านก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มพอดี เด็กๆ ก็นอนหลับสบายไม่ยอมตื่น
“เดี๋ยวมีนปลุกเองค่ะ” อมีนาหันไปบอกชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไม่ต้องปลุกลูกหรอก เดี๋ยวพี่อุ้มจะลูกไปส่งที่ห้องให้ มีนไปเปิดประตูบ้านรอนะ” ไคล์ตัลหันไปบอกหญิงสาวพร้อมรอยยิ้ม เห็นลูกๆ นอนหลับสบายก็ไม่อยากจะปลุกให้ตื่น
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าตอบก่อนจะเดินลงไปเปิดประตูบ้านรอตามที่คุณชายมาเฟียบอก
อุ้มมิราไปส่งที่ห้องเสร็จก็ออกมาอุ้มมาร์เวลไปส่งในห้องอีกรอบ บ้านหลังเล็ก ห้องนอนเล็กๆ แต่ไคล์ตัลก็สัมผัสและรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นจากบ้านหลังนี้
“หลับสบายกันเลยนะ” คุณพ่อของอมีนาทักขึ้นมาเมื่อเห็นเด็กๆ นอนหลับกันอยู่
“ขอตัวกลับก่อนนะครับ” ไคล์ตัลยกมือขึ้นไหว้ว่าที่พ่อตาในอนาคตพร้อมรอยยิ้ม
“ครับ มีนออกไปส่งคุณชายหน่อยสิลูก” ประจักรหันไปบอกลูกสาวที่ยืนอยู่ไม่ไกล
“ค่ะ” หญิงสาวตอบตกลงตามมารยาท เพราะเจ้าของบ้านที่ดีต้องออกไปส่งแขกเ
