ใช้เวลาเดินทางเกือบสามชั่วโมงรถยนต์คันหรูก็มาจอดหน้าบ้านพักหลังใหญ่ติดทะเล ซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัวอยู่ห่างจากผู้คน เพราะเป็นบ้านพักตากอากาศที่คุณชายมาเฟียซื้อเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน
“บ้านหลังใหญ่สวยมากเลยครับ” มาร์เวลที่ตื่นขึ้นมาเห็นถึงกับร้องทักด้วยความตื่นเต้น
“สวยมากเลยค่ะ” ตามด้วยเสียงของมิราที่ยิ้มร่าดีใจไม่ต่างกัน
“เข้าไปดูในบ้านก่อนดีกว่าครับ บ้านติดทะเลด้วยนะ” ไคล์ตัลรีบชวนเด็กๆ เข้าไปภายในบ้านทันที
“คุณแม่เข้าไปดูในบ้านกันค่ะ” มิราหันไปชวนคุณแม่พร้อมรอยยิ้ม
“แม่ขอไปเอากระเป๋าก่อนนะคะ” อมีนาบอกก่อนจะเดินลงจากรถพร้อมกับรอจับมือลูกๆ ที่กำลังจะลงจากรถตามมา
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวให้แม่บ้านมายกไปเก็บให้” ไคล์ตัลบอกด้วยความเป็นห่วง เพราะที่นี่มีแม่บ้านคอยดูแลอยู่ตลอด
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าตอบเป็นเชิงเข้าใจ บางทีเธอก็คุ้นชินกับการทำอะไรหลายๆ อย่างด้วยตัวเองจนลืมไปว่าไคล์ตัลเป็นคนรวยใช้ชี
