หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
อมีนากลับมาใช้ชีวิตตามปกติถึงแม้ในใจจะเจ็บปวดแต่เธอก็ต้องอดทนและยอมรับความจริงนี้ให้ได้ ถึงตอนนี้จะยังไม่รู้สึกชินแต่อีกหน่อยเธอก็คงผ่านมันไปได้อย่างแน่นอน
เมื่อเรียนเสร็จอมีนาก็นั่งรถเมล์มาลงที่ประจำ ร่างบางเดินเข้ามาในซอยสักพักก็ถึงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่
“มึงนัดจ่ายวันนี้ไม่ใช่เหรอ”
น้ำเสียงดุดันดังขึ้นมาทำเอาอมีนาสะดุ้งตื่นด้วยท่าทางตกใจ เพียงแค่ได้ยินเสียงก็น่ากลัวจนเธอทำตัวไม่ถูกแล้ว ร่างบางรีบเดินไปที่ประตูบ้านหลังใหญ่เพื่อที่จะเข้าไปในบ้านทันที
“ฉันขอเลื่อนอีกสักวันได้ไหม” น้ำเสียงสั่นเครือขอร้องชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
อมีนาถึงกับยืนนิ่งอย่างใช้ความคิดเมื่อรู้สึกคุ้นชินกับน้ำเสียงที่เธอได้ยิน
“ไม่ได้!! ถ้าวันนี้กูไม่ได้เงินมึงตายแน่!!” น้ำเสียงดุดันยังคงขู่ไม่หยุด
“ขอแค่วันเดียวนะ ฉันจะหามาให้ทั้งต้นทั้งดอกเลย” ชายวัยกลางคนยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนเจ้าหนี้
“ห
