การเดินทางใหม่ๆ...1
459 Words
ไร่อุ่นรัก
การเดินทางที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นสิ้นสุดลง นาถนารีมาถึงที่ไร่อุ่นรัก โดยมีวิชุดามาส่ง ก่อนจะกลับไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อน แต่เธอก็ต้องตัดใจ เมื่อเพื่อนเลือกเดินทางนี้แล้ว เธอก็ได้แค่ทำหน้าที่ประคองเพื่อน และคอยดูแลเพื่อนเวลาที่เพื่อนบาดเจ็บกลับมาเท่านั้น แต่เธอก็หวังว่าเพื่อนจะไม่ต้องกลับมาใช้บริการอ้อมกอดอุ่นๆ ของเธอ
“ฉันไปล่ะนะแก” วิชุดาร่ำลาเพื่อนสาว ก่อนที่จะกอดเพื่อร่ำลากัน
“โชคดีนะ เดี๋ยวจะโทรหา” นาถนารีเอ่ยกับเพื่อนอย่างใจหาย ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ทั้งสองก็ตัวติดกันราวกับปลาท่องโก๋ เพิ่งมาห่างกันตอนที่ต่างฝ่ายต่างได้งานทำ ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกันสักเท่าไหร่ แต่พอนาถนารีมาอยู่นครนายกแบบนี้กว่าจะได้เจอกันอีกครั้งคงนานเหมือนกัน
“แกก็เหมือนกัน ขอให้ความสุขกับทางที่เลือกนะ” วิชุดากล่าวออกมา ก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดของเพื่อน แล้วขับรถออกไปจากไร่อุ่นใจ
“ถ้าไม่บอกว่าเป็นเพื่อนเนี่ยผมคิดว่าเป็นคู่รักของคุณเลยนะ” บดินทร์ใช้วีลแชร์ที่ควบคุมด้วยระบบไฟฟ้าของเขามาด้านหลังนาถนารีตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มันทำให้เธอตกใจและหันกลับไปหาเขาทันที
“คุณออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่” นาถนารีรีบถามทันที
“ก็ออกมาทันที่คุณร่ำลาคนรักของคุณนั่นแหล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มอ่อน
“เพื่อนฉันค่ะ อย่ามามั่ว” นาถนารีเบ้ปากเล็กน้อยด้วยความหมั่นไส้
“อ่ะเพื่อนก็เพื่อน เข้าบ้านเถอะ เรามีกฏกติกาการอยู่ร่วมกันที่คุณต้องรู้” วีลแชร์ไฟฟ้าของเขาหมุนกลับเข้าไปในตัวบ้าน ในขณะที่เธอนั้นเดิมตามเข้าไปอย่างว่าง่าย
“นี่ป้าสัง แล้วนั่นดอกหญ้า ทั้งสองคนนี้มีหน้าที่ดูแลบ้านหลังนี้” ชายหนุ่มแนะนำแม่บ้านวัยกลางคน และเด็กรับใช้ที่อายุไม่มากนักให้กับนาถนารีรู้จัก ทั้งสองจึงยกมือไหว้นายหญิงคนใหม่อย่างนอบน้อม เล่นเอานาถนารีประนมมือไหว้แทบจะไม่ทันเลยทีเดิม
“ตามสบายเลยนะคะ ไม่ต้องไหว้ฉันก็ได้” นาถนารีเอ่ยออกมาด้วยความเกรงใจ เพราะไม่เคยเป็นเจ้านายใคร และไม่ได้เจ้ายศเจ้าอย่างอยู่แล้ว
“ไม่ได้หรอกค่ะ นายหญิงเป็นภรรยาของนายน้อย พวกเราสองคนต้องให้เกียรติค่ะ” นางสังเอ่ยออกมาตามตรง
“ค่ะ” นาถนารีต้องยอมรับแต่โดยดี
- Writer
