“ไม่มีหรอก” แม้ว่าจะสติไม่เต็มร้อย แต่บดินทร์ก็ยังไม่อยากเล่าเรื่องของตนเองให้หญิงสาวฟัง
“เล่ามาเถอะ ฉันไม่ไปบอกใครหรอกน่า” นาถนารีที่เริ่มกรึ่มแล้วเอ่ยออกมาอย่างเสียอารมณ์ เธอไม่ใช่พวกอยากรู้ความลับใคร เพียงแค่เธอต้องการให้เขาระบายออกมา เขาจะได้ไม่ต้องเก็บความทุกข์ใจไว้ลำพัง
“อยากฟังจริงๆ เหรอ” บดินทร์แค่นเสียงด้วยความเจ็บปวด
“พูดมันออกมา จะได้ไม่ต้องทุกข์ใจคนเดียว” หญิงสาวสั่งเขาทันที
“ผมแค่เจ็บใจเท่านั้นแหล่ะ แล้วก็คิดถึงอุบัติเหตุวั้นนั้น วันที่มันพรากพ่อกับแม่ผมไป แล้วก็ทำให้ผมมีสภาพแบบนี้” บดินทร์แหงนหน้าขึ้นเล็กน้อย เขาไม่ต้องการจะอ่อนแอให้หญิงสาวเห็น แต่พอแค่เล่าเท่านั้น ความเจ็บปวดมันกำลังทำให้เขามีน้ำตา เขาจึงพยายามกลั้นมันเอาไว้
“คุณพ่อคุณแม่ของคุณเสียพร้อมกับอุบัติเหตุที่ทำให้คุณต้องนั่งวีลแชร์แบบนี้เหรอ ไม่เป็นไรนะ สักวันคุณต้องกลับมาหายดีแล้วเดินได้อีกครั้ง คุณพ่อคุณแม่ข
