ตอนที่ 15
จากนั้นพวกมันก็ทยอยนั่งตามลงมา เบียดเสียดเข้ามาเรื่อยๆ จนร่างของพริมาถูกอัดอยู่ด้านในสุดของมุมอับนั้น ราวกับเธอเป็นสิ่งของที่ถูกกักขังไว้ ความหวาดกลัวแล่นริ้วไปทั่วร่าง หญิงสาวตัวสั่นเทิ้มด้วยความขยะแขยงและหวาดหวั่นต่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น สายตาของพวกมันเต็มไปด้วยความสนุกและไม่ให้เกียรติ มือหยาบก็เริ่มลุกล้ำเข้ามาสัมผัสร่างกายของพริมาอย่างไม่ได้รับอนุญาต ทั้งลูบไล้แขน ไหล่ และแตะต้องส่วนอื่นๆ อย่างหยาบคาย
พริมาตกใจจนแทบสิ้นสติ! ร่างกายของเธอแข็งเกร็ง สั่นเทาด้วยความหวาดผวา ดวงตาเบิกกว้าง น้ำตาเอ่อคลอเบ้า เธอยกมือขึ้นปัดป้องอย่างอ่อนแรง
“ปล่อยฉันนะ! อย่าทำแบบนี้! ช่วยด้วย!” เสียงของพริมาสั่นเครืออยู่ในลำคอ เธออ้อนวอนอย่างน่าสงสาร แต่เสียงเล็กๆ ของเธอกลับจมหายไปกับเสียงห่าฝนที่กระหน่ำซัดลงบนหลังคารถเมล์โดยสารอย่างไม่หยุดหย่อน เสียงหัวเราะเยาะของพวกมันดังลั่นอยู่ข้างหูของพริมา
