บทที่ 3
842 Words
ร่างสูงใหญ่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องส่วนตัวของควินตัน มีเพื่อนเขาอีกสามคนที่เป็นทั้งเพื่อนรักเพื่อนตายและหุ้นส่วนกัน
คนแรกคือแทนไท สัญชาติไทย หน้าคมเข้มแบบไทย ชายหนุ่มสนิทกับควินตันมากที่สุดและมีลักษณะนิสัยที่คล้ายกับควินตัน ทั้งนิ่งเรียบ พูดน้อย แต่เวลาโมโหก็ร้ายกาจพอกัน แทนไทจะมีหน้าที่ดูแลงานในส่วนเดียวกับควินตันคือดูแลทุกอย่าง เปรียบเสมือนมือขวาของควินตัน แค่หน้าที่รับผิดชอบของเขาจะน้อยกว่าควินตันหลายเท่าตัว
คนที่สองคือเวสตัน หนุ่มลูกครึ่งไทย-อเมริกัน นิสัยขี้เล่นอารมณ์ดี ดูเป็นมิตรที่สุดในกลุ่ม แต่เบื้องหลังเวสตันก็คือเสือร้ายที่จ้องขย้ำเหยื่อสาวเหมือนกัน เขาใช้ความเป็นมิตรของเขาเพื่อให้หญิงสาวตายใจ ส่วนใหญ่เวสตันจะมีหน้าที่ดูแลในส่วนของอสังหาริมทรัพย์และหุ้นส่วนในบริษัทน้อยใหญ่
คนที่สามคือเรย์มอนด์ ลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส หนุ่มทะเล้นขี้เล่นประจำกลุ่ม แถมยังมั่วผู้หญิงเป็นที่สุด ชายหนุ่มไม่รู้จักคำว่ารัก รู้จักแต่คำว่าเซ็กส์และความสนุกเท่านั้น เรย์มอนด์มีหน้าที่ดูแลธุรกิจโรงแรมและผับบาร์หลายแห่งช่วยควินตัน
หนุ่มสุดหล่อทั้งสี่คนพูดคุยกันเรื่องโรงแรมของพวกเขาที่มีปัญหา พวกเขาทำธุรกิจกันหลายอย่าง เป็นทั้งหุ้นส่วนและเพื่อนรักกัน ทั้งธุรกิจโรงแรม ผับ คาสิโน อสังหาริมทรัพย์ แต่ละคนก็จะจัดการงานในส่วนของตัวเองที่ได้จัดสรรค์ปันส่วนกันไว้อย่างชัดเจน แต่หลักๆคนที่คุมทุกอย่างคือควินตันทั้งสิ้น
"เรื่องแค่นี้ มึงจัดการได้ใช่ไหมไอ้แทน" ควินตันหันไปถามแทนไทเพื่อนของตนที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขาคิดว่าการที่โรงแรมมีปัญหาครั้งนี้มันดูแปลกๆ แต่มันก็แค่โรงแรมย่อยขนาดกลาง เขาไม่ได้สนใจจะหาตัวการที่ทำขนาดนั้น มันเรื่องเล็กน้อยมาก เขาแค่ห่วงพวกลูกจ้างพนักงานจึงต้องให้แทนไทจัดการเรื่องนี้แทน
"เออ เดี๋ยวกูจัดการเอง" แทนไท ชายหนุ่มที่มีบุคลิกเหมือนควินตันเอ่ยขึ้น พร้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ
"เออ มีอะไรก็โทรมา..งั้นวันนี้ก็เลิกประชุมแค่นี้แหละ" ควินตันพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้น
"เฮ้ยเดี๋ยว รีบอะไรของมึงวะ มึงเพิ่งกลับมาจากอเมริกาอยู่กินเหล้าด้วยกันก่อนดิ" เวสตันที่นั่งอยู่ตรงข้ามตะโกนขึ้น กว่าจะได้เจอเพื่อนรักอย่างควินตันมันช่างยากเย็นเหลือเกินเพราะควินตันไปดูงานที่อเมริกาและออสเตรเลีย นานเป็นปีเพิ่งจะได้กลับไทยมาวันนี้เอง
"เออนั่นดิเพื่อน อยู่กินเหล้าด้วยกันก่อน"เรย์มอนด์ที่นั่งอยู่ข้างๆเวสตันเอ่ยขึ้นมาอย่างเห็นด้วย
"คราวหน้าละกัน กูต้องพาน้องกูกลับก่อน"ควินตันลุกยืนขึ้น เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วเดินออกไปจากห้อง
"กูกลับก่อนนะ กูจะไปจัดการเรื่องโรงแรมที่มีปัญหา" แทนไทลุกขึ้น ทั้งสองหนุ่มพยักหน้ารับรู้แทนไทจึงเดินออกไปจากห้องอีกคน
"เหลือมึงกับกู" เวสตันหันไปพูดกับเรย์มอนด์
"แดกต่อสิวะ กูยังไม่อยากกลับบ้าน" เรย์มอนด์พูดขึ้น
"เอาเด็กไหม" เวสตันหันมองหน้าเพื่อนอย่างรู้ใจ
"เออ เผื่อกูด้วย" เรย์มอนด์ตอบด้วยท่าทางปกติ เพราะเรื่องผู้หญิงเป็นเรื่องปกติของพวกเขา
“ว่าแต่น้องที่ชื่อสกาย ที่มึงไปหลอกฟันเขา ตอนนี้ไปไหนสะแล้วละ เห็นก่อนหน้านี้ไปรับไปส่งกันทุกวัน” เรย์มอนด์เอ่ยถามเวสตัน
“ก็กูได้แล้ว ได้แล้วก็จบ กูไม่ซ้ำอีกรอบแล้วกูก็ไม่จำเป็นต้องทำดีด้วยแล้ว” เวสตันหนุ่มหล่อตอบกลับอย่างเรียบเฉยเหมือนกันว่าไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้น
“มึงมันเหี้ยของจริงเลย ไม่สงสารน้องเขาบ้างหรอวะ” เรย์มอนด์เอ่ยถาม
“ไอ้เหี้ยเรย์ มึงก็ไม่ได้ต่างจากกูเลย แต่แค่วิธีการเรามันต่างกันแค่นั้นเอง” เวสตันตอบกลับอย่างรู้ทันเพื่อน
“กูก็ไม่เคยเอาความดีไปหลอกผู้หญิงละกัน กูก็บอกความต้องการของกูแต่แรกตรงๆ” เรย์มอนด์เอ่ย
“หึ แดกเหล้าต่อเถอะ” เวสตันเอ่ยขึ้นพร้อมยกแก้วกระดกพรวดเดียวหมดแก้ว
ควินตันเดินตรงไปหาน้องสาวที่โซนวีไอพีด้วยสีหน้านิ่งเรียบ มองผู้คนที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปมาตามเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มในผับหรูของเธอ เขาเดินผ่านดาราสาวมากมาย พวกหล่อนจ้องเขาตาเป็นประกาย หากเป็นวันอื่นเขาคงลากพวกเธอเข้าห้องวีไอพีแล้วจัดหนักพวกหล่อนสะ แต่วันนี้น้องสาวตัวแสบเขาดันมาผับเขา หากเธอมาเห็นคงบ่นเขาหูชาไปอีกหลายวันแน่ รอคราวหน้าละกันนะพวกแม่เสือสาว
- Writer
