“พี่ทำแบบนี้ได้ไงคะ ” เเคทเธอรีนถามพี่ชายของตนที่เอาแต่นั่งนิ่งจับมือรดาไว้แน่น ราวกับว่าถ้าปล่อยมือนี้ไปเมื่อไหร่หญิงสาวก็จะหายไปเมื่อนั้น ดูจากความเป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้เธอก็พอรู้แล้วว่าพี่ชายของเธอคิดยังไงกับรดา
เเคทเธอรีนกลับมาถึงประเทศไทยก็รีบติดต่อรดาทันที แต่รดากลับติดต่อไม่ได้เลย เธอเป็นห่วงเพื่อนรักจึงแวะไปหาที่ร้าน แต่กลับพบผู้ชายที่ชื่อกวินนั่งอยู่หน้าร้านด้วยสภาพที่เหมือนไปฟัดกับหมาที่ไหนมา กวินจึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟัง
“เคท ใจเย็นๆนะจ๊ะ คือว่า..” รดาเอ่ยเสียงนุ่มนวลกับเพื่อนรัก ควินตันมองหน้ารดาคิ้วขมวด ที่กับเขาไม่คุยไม่ตอบ เอาแต่เบี่ยงหน้าหนี แต่กับแคทเธอรีนกลับพูดจาหวานหูเหลือเกิน
“รบกวนออกไปด้วยค่ะ ฉันอยากคุยกับเพื่อนสองคน” กนกรดาเอ่ยเสียงแข็งกระด้าง
“แต่ว่า..” ควินตันตั้งท่าจะไม่ยอม
“ออก ไป” รดาย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียหนักแน่นกว่าเดิม
“ครับ” ควินตันไม่อยากขัดใจหญ
