หนึ่งปีผ่านไป..
ภายในสวนดอกไม้ที่กว้างใหญ่ของคฤหาสน์แคสเซียส พื้นหญ้าสีเขียวชะอุ่ม แสงแดดอ่อนๆช่วงเย็นของวันกับสายลมพัดผ่านเย็นสบาย กลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดทำให้เด็กน้อยในอ้อมแขนกนกรดาหลับปุ๋ย
รดานั่งอยู่ที่เก้าอี้กลางสวนดอกไม้ มือเรียวเล็กของหญิงสาวลูบไล้ผมนุ่มของเด็กน้อยวัยสี่เดือนในอ้อมแขนด้วยความหวงแหน เขาช่างเหมือนพ่อของเขายิ่งนัก
“อุ้ยย หลานยายน่าฟัดจังเลยย” กชพร มารดาของรดานั่งอยู่เก้าอี้ตรงข้ามเธอเอ่ยขึ้น
กนกรดาหันไปยิ้มให้กชพรอย่างอ่อนโยน แล้วเธอก็หันกลับมามองยังเบื้องหน้าของเธอ
เนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดรวมตัวกันมาทานมื้อเย็นที่คฤหาสน์แคสเซียสจึงทำให้ที่นี้ดูคึกคักกว่าปกติ รดามองไปที่สามีของเธอที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่ิอนของเขาอยู่
มาเฟียหนุ่มเมื่อสัมผัสได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงหันไปมองจ้องเธอเช่นกัน ควินตันยิ้มให้ภรรยาของตนเองด้วยรอยยิ้มที่สดใส
