“ทำแบบนี้มันจะดีเหรอริน”
“ทำไมแบบไหน?” ดารินหันหน้าไปถามโดนัทที่กำลังขับรถอยู่
“ก็ทำเป็นเหมือนไม่สนใจพี่กระทิงไง ฉันว่าแกน่าจะหันหน้าคุยกับพี่กระทิงไม่ดีกว่าเหรอ จะได้ไม่ต้องเข้าใจผิดกันแบบนี้ไง”
“แล้วไง ฉันไม่ได้แคร์เรื่องพวกนี้สักหน่อย อยากจะเข้าใจผิดอยากจะทำอะไรก็ตามแต่เลย” ดารินเด็ดขาดกับการตัดสินใจของตัวเองมาก ถ้าคิดที่จะไม่สนใจอะไรแล้วก็จะไม่สนใจอีกเลย ต่อให้สิ่งนั้นจะเคยสนใจมากก็ตาม
“แต่แกกับพี่กระทิงก็จะไม่เข้าใจกันเลยนะ”
“นั่นแหละสิ่งที่ฉันต้องการ ไม่ต้องเข้าใจกันไม่ต้องมายุ่งกันอีกดีที่สุดแล้ว” ดารินพูดเสียงแข็ง
“เฮ้อ ฉันคงพูดอะไรให้แกใจอ่อนไม่ได้อีกแล้วสินะ”
“อืม ไม่ต้องพูดนั่นแหละดีที่สุดแล้ว”
“….”
“แกก็รู้ว่าพูดไปฉันก็ไม่ทำตามอยู่ดี เพราะฉะนั้นไม่ต้องพูดนั่นแหละดีแล้ว เค้าจะเข้าใจยังไงก็ปล่อยเค้าเถอะ เพราะฉันบอกเอาไว้แล้วว่าถ้ามารู้ความจริงทีหลังความรู้สึกมันก
