หญิงสาวหันไปมองยังต้นเสียงนั้น ก็เห็นว่ากระทิงกำลังหน้าบึ้งยืนอยู่ข้างๆ เธอ
“มีอะไรคะ?” เธอเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง
“อย่ามาทำเฉยชาทำพี่แบบนี้ พี่รู้ว่าพี่ผิดที่เผลอพูดแบบนั้นออกไป แต่เราก็ผิดที่ไปทำแยมแบบนั้น”
“รินกราบขอโทษค่ะ” ดารินกดเสียงต่ำ ทั้งโกรธและเสียใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่ได้เป็นอะไรกับกระทิง
“ริน!”
“ถ้าพี่จะมาเพื่อต่อว่าริน ก็กลับไปเถอะค่ะรินไม่อยากฟัง หรืออยากให้รินถือกระเช้าไปขอโทษคนสำคัญของพี่ล่ะคะ พี่ถึงจะพอใจ?”
“ดารินอย่ามาประชดพี่แบบนี้!”
“รินไม่ได้ประชด รินพูดความจริง”
“ดาริน!” เสียงของกระทิงดูเกรี้ยวกราดมากขึ้น ทำเอาดารินถึงกับก้มหน้าต่ำลงเพราะเสียใจ กระทิงไม่เคยทำแบบนี้เลยสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่กระทิงทำแบบนี้กับเธอ และสาเหตุก็มาจากผู้หญิงที่ชื่อแยม
“พี่กลับไปเถอะค่ะ และเราก็ไม่ต้องมาเจอกันอีก” ดารินพูดเบาๆ แต่ไม่ได้หันมามองหน้าของกระ
