ตอนที่ 26
เนินมะตูม
....แต่เธอไม่รู้ว่าที่แห่งนี้คือที่ไหน?
วี๊ดๆวิ๊วๆๆ ก๊ากๆๆๆ
เสียงลมพัดผ่านกิ่งไม้ใหญ่บนหัว ดังสลับกับเสียงนกสารพัดชนิดที่ร้องกันซึงแซ่คล้ายตื่นตระหนกกับการเปลี่ยนจากกลางวันและกลางคืนกระทันหัน สัตว์น้อยใหญ่ในป่าวิ่งไปมาอย่างโกลาหลท่ามกลางความมืด จนไม่สามารถจำแนกชนิดได้ว่าเป็นชนิดไหน
มิเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ตื่นกลัว สัตว์เองก็ไม่ต่างกัน
กึกๆๆ แกร๊บๆ
เจ้าม้าศรีผ่องยังคงเดินย่ำไปเรื่อยๆอย่างใจเย็น ธารทิพย์รู้สึกได้ว่าพื้นที่กำลังย่ำอยู่นั้นไมใช่พื้นดินแดงแต่คล้ายเป็นลานหินแข็งๆที่ไม่มีหญ้าและดินปกคลุมอยู่เลยไม่ได้น้อย
“อ๊ะ..โอ้ย”
กิ่งไม้กิ่งหนึ่งปัดเกี่ยวโดนแขนของเสื้อของเธอ ธารทิพย์กระชากดึงมันออก และลองขยี้ดมดอมจึงตระหนักได้ว่านี่คือ ใบของมะตูม กลิ่นฉุนของมันผสานกับผลมะตูมมากมายที่อยู่เต็มต้นและบางส่วนร่วงหล่นลงสู่พื้นส่งกลิ่นตลบอบอวลไปทั่ว
นี่เป็นป่ามะตูมหรืออ
