“จริงด้วยสิ แต่ฉันจะคืนร่างได้ยังไงกัน” บุษราถามอย่างร้อนใจ คราแรกเธอไม่อยากคืนร่างเดิม อยากเป็นคุณหนูการะบุหนิงไปตลอด เพราะมีชีวิตที่แสนสบาย มีเงินมีทองใช้ แต่ตอนนี้เธอกลับคิดตามที่ยายแปลกหน้าบอก และเห็นดีด้วย
“ถึงเวลาแล้วจะบอก ฉันต้องไปแล้วล่ะ”
“เดี๋ยวก่อนสิยาย ฉันจะติดต่อยายได้ยังไง”
“ถึงเวลาแล้วจะมาหาเอง” บุษรามองตามร่างของคุณยายไปจนสุดตา ก่อนจะหันกลับมาสนใจเขมินทร์ที่กำลังจับไม้จับมือกับการะบุหนิงด้วยสายตาหมายมาด จริงๆ แล้วเขมินทร์คงอยากจับมือเธอ ถ้ารู้ว่าเขาชอบเธอแบบนี้ เธอยั่วยวนเขามากกว่านี้นานแล้ว
“คุยอะไรกันอยู่คะ” บุษราที่แอบมองจนแน่ใจแล้วออกมาจากที่ซ่อนตัว เธอเพิ่งรู้ว่าเขมินทร์แอบมีใจให้เธอ แบบนี้ก็ดีสิ เธอจะทำให้ทุกคนเกลียดการะบุหนิงแล้วกลับมารักเธอ ทำให้การะบุหนิงเป็นหมาหัวเน่าในที่สุด
“เปล่าครับ ดอกแก้วอยากได้อะไรอีกไหม” เขมินทร์หันไปถามคู่หมั้นสาว การะบุหนิ
