When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“อร่อยมากเลยคะ...อิ่มจัง” เฮเลนยิ้มกับท่าทางสดใสของหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้งไม่ได้ เพราะทำให้เธอคิดถึงเด็กสาวอีกคนที่ตอนนี้คงโตเป็นสาวและอายุน่าจะไล่เลี่ยกับเธอคนนี้ ‘หนูมุก’ ที่ไม่ได้เจอกันนานกว่าสามปี “เฮเลน” ก่อนที่สองคนในห้องครัวจะได้พูดอะไรกันต่อเสียงเรียก เฮเลนก็ดังขึ้น “คุณเจอาร์” เฮเลนหันไปและเอ่ยชื่อคนที่เรียกเธอ “คุณอดัมลงมาแล้วจัดอาหารเช้าเลย” “คะ” เฮเลนขานรับและเดินไปจัดอาหารเช้า “ส่วนคุณ...ไปเตรียมตัวเพราะเราจะออกเดินทางเลย” หลังจากนั้น เจอาร์ก็หันมาทางน้ำฟ้า และแจ้งสิ่งที่เธอต้องทำ “ฉัน” น้ำฟ้าชี้นิ้วมาที่ตัวเอง “เดินทางไปไหน?” “คุณไปถามนายเองแล้วกัน...แต่ตอนนี้คุณทำตามที่ผมบอก...น่าจะดีกว่า” เจอาร์พูดเพียงแค่นั้นและเดินออกจากห้องครัวไป ปล่อยให้น้ำฟ้ามองตามอย่างไม่พอใจ “บ้าอำนาจทั้งเจ้านายและลูกน้อง” น้ำฟ้าได้แต่บ่นพึมพำเบาๆเป็นภาษาไทย และเดินออกจากห้องครัวไป แต่ไม