“ผมมาอย่างมิตร” อังเดรกล่าวออกมาด้วยเสียงที่นุ่มนวลพร้อมกับหน้าเปื้อนยิ้มให้กับน้ำฟ้า
“คุณคงจำคนผิด...ฉันไม่รู้จักคุณ” น้ำฟ้าตอบกลับอย่างไม่ไว้วางใจ แต่บางอย่างบอกเธอว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนของอดัมแน่นอน เพราะการแต่งกายและบุคคลิคของเขาดูองอาจบ่งบอกถึงคนที่มีอำนาจ ถึงแม้เขาจะทำเป็นอ่อนน้อมถ่อมตนกับเธอก็ตาม น้ำฟ้ามองเข้าไปในดวงตาสีเทาอ่อนและใบหน้าที่มีหนวดเคราที่บ่งบอกถึงการดูแลอย่างดี ริมฝีปากแดงอย่างธรรมชาติรูปร่างที่สูงใหญ่แต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ และจากที่มองแล้วเขาน่าจะอายุสามสิบต้นๆ
“ไม่ผิดหรอกครับคุณผู้หญิงของท่านอดัม” น้ำฟ้าตาโตด้วยความตกใจกับชื่อบุคคลที่สามที่คนตรงหน้าเอ่ยออกมา
“นั่นยิ่งผิดใหญ่เลย...ฉันไม่ใช่คนที่คุณหมายถึง”
“ไม่ผิดหรอกครับ...ลูกน้องผมถึงแม้จะทำงานพลาดมาเมื่อไม่นานมานี้...” อังเดรพูดด้วยท่าทางสบายใจพร้อมกับที่มือขยับชายเสื้อเปิดออกเพียงเล็กน้อยแสดงให้น้ำฟ้าเห็นบางอ
