เช้าวันรุ่งขึ้น น้ำฟ้าที่เริ่มรู้สึกตัวในตอนเช้ามืดเพราะเธอรู้สึกร้อนตามร่างกายและรู้สึกหนักๆและหน่วงๆ น้ำฟ้าลืมตาขึ้นเพราะเธอไม่สามารถขยับร่างกายได้ตามต้องการ ดวงตาน้ำตาลเข้มที่ปรับเข้ากับแสงสลัวในห้องที่แสงสว่างน้อยมาก เนื่องจากห้องยังถูกปิดด้วยผ้าม่านกันแสงบริเวณหน้าต่างกับประตูทางออกระเบียง น้ำฟ้าจับแขนและขาของอดัมที่กอดก่ายร่างเปลือยเปล่าของเธอไว้ออกไป อดัมที่ยังไม่อยากตื่นเขาขยับร่างเปลือยออกจากร่างเล็กอย่างง่าย น้ำฟ้าทำเพียงกระชับผ้าห่มคลุมกายเธอและเขาก่อนหน้านี้ขยับดึงมาคลุมร่างให้อดัมที่ยังคงหลับอยู่
น้ำฟ้าขมวดคิ้วบางของตัวเองเข้าหากัน เพราะเธอจำเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้เลย แต่ก็ไม่ได้ตกใจที่ทั้งเธอและเขาต่างก็เปลือยเปล่า น้ำฟ้ายังจำได้ว่าเมื่อคืนเธอดื่มแชมเปญและคงดื่มเข้าไปมาก จนจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนกลับมาถึงที่นี่ได้ยังไง
“อ๊ะ!...” น้ำฟ้าร้องออกมา เมื่อเธอขยับตัวลุกนั่งและเธอรู้ส
