อดัมไม่แปลกใจเลยที่เธอจะหมดสติเพราะตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่เธอแทบจะไม่แตะอาหารเลย พอถึงเวลานอนเธอก็แทบจะนอนไม่หลับ ฝันร้ายตลอดทั้งคืน น้ำฟ้าอาจจะไม่รู้ตัวว่าอดัมคอยจับตาดูเธอตลอดเวลาที่อยู่บ้าน และนี้เป็นสาเหตุหลักที่เขาต้องยุติและจบทุกอย่างโดยทันที อดัมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายให้น้ำฟ้าหลังจากที่เช็ดตัวให้เธอเรียบร้อย
“ตาพร้อมจะฟังทุกอย่างจากคุณแล้วคะ” อมิตาเอ่ยออกมาทันที ที่อดัมเดินเข้ามาและนั่งลงตรงข้ามเธอ
“ผมกับเพื่อนคุณเราสองคนรู้จักกันมาได้สักพักแล้ว”
“รู้จักแบบไหนคะ?” อมิตาตีวงคำพูดของอดัมให้แคบลง
“เราสองคนรักกัน” อดัมตอบสั้นๆ
“รัก!...แล้วทำไมพวกคุณถึง...พวกคุณเห็นฉันเป็นอะไรไม่ทราบ” อมิตาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจและผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
“ได้โปรดอย่าโกรธเพื่อนคุณเลย...ถ้าจะเกลียดก็เกลียดผมดีกว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นเธอไม่รู้เรื่องนี้”
“ทำไมฉันต้องรู้สึกอย่างที่คุณบอกให้รู้สึกด้วย.
