“ทำไมละครับ...” อดัมถามกลับ แต่ก็ยังสีหน้าเป็นกังวลอย่างชัดเจน
“ตารู้จักน้ำเขาดีคะ...ยายน้ำไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล...และอีกอย่างตั้งแต่ที่เป็นเพื่อนกันมา...ตายังไม่เคยเห็นยายน้ำเกลียดใครเลย...ขนาดตอนสมัยเด็กๆที่ยายน้ำโดนเด็กผู้ชายรังแก ยายน้ำก็เอาแต่ร้องไห้ ไม่เคยแสดงให้ตาเห็นเลยว่ายายน้ำจะเกลียดหรือโกรธ...แล้วยิ่งเป็นคุณที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนนั้นยิ่งเป็นไปได้...”
“นั่นมันตอนเด็กๆนะครับ”
“ตามั่นใจ...ตาไม่อยากเอาเรื่องของเพื่อนมาพูดเลย...แต่เพื่อไม่ให้คุณเข้าใจยายน้ำผิด...ขนาดพี่ชายที่เป็นลูกติดแม่เลี้ยงมารายนั้นนะร้ายกาจกับยายน้ำมาก...ขนาดตาเองยังแทบจะเอาเลือดหัวออกเลย...แต่ยายน้ำก็ไม่เคยเกลียดหรือโกรธเขาเลยสักครั้ง...ตาถึงบอกว่าเป็นไปไม่ได้เลยในกรณีของคุณ...ถ้าใครทำให้ยายน้ำโกรธ เกลียดได้นะคะต้อง ‘เลว’ เกินมนุษย์แน่นอน” อดัมเปลี่ยนสีหน้าทันทีพร้อมกับยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้าไม่เต็มที่
“Rr
