At ako naman ay nanatiling gulat. Dahil never akong nagpapahiram sa aking mga damit.
"Let's go to your room," Shane said to me as if there was a threat in his gaze.
"Ano na naman kaya ang naisipan ng abnormal na ito?" I whispered to myself.
Hanggang sa nakapasok kami sa aking kuwarto. "God!" bulalas ko dahil sa lakas ng tunog ng pintuan matapos niyang isinara sabay tulak niya sa akin sa likod ng pinto. At hinarangan niya ako sa dalawa niyang kamay.
"Oh—my—God!" nanginginig kong sambit at nakapikit ang aking mata.
"It's your fault!" matigas niyang sabi, at sobrang lapit ng kanyang mukha sa aking mukha. Kaya mas mahigpit ang pagpikit ng aking mga mata. Pakiramdam ko ay sasabog na ako sa bilis ng t***k ng aking puso.
"Be strong, Moneta! Huwag kang magpatalo sa abnormal na ito!" matapa
