บทที่5 รักษาบาดแผลใจเธอ
1644 Words
แก้วหอมให้คำตอบแก่ตัวเองในเรื่องนี้ไม่ได้ จู่ๆ ผู้ชายที่เคยเจอหน้าครั้งแรกและครั้งเดียวเมื่อสองปีก่อนก็หวนกลับเข้ามาในชีวิตเธอ ในวันที่เธอโสดแล้ว
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังจากหน้าห้องแก้วหอม ทำให้คนกำลังจมปลักกับความเศร้าโศกเสียใจอยู่รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติพร้อมออกเสียงอาละวาดใส่ ถ้าคนคนนั้นคือผู้ชายที่ชื่ออคิราห์
“นี่แม่เองนะ ประตูให้แม่หน่อยสิลูกรัก”
“คุณแม่”
แก้วหอมหยันตัวลุกขึ้นจากเตียงนอน พาตัวเองเปิดประตูห้องตัวเองต้อนรับมารดาแสนใจดีของตน บัวหอมเข้ามาสวมกอดลูกสาวอย่างปลอบประโลม คนเป็นลูกสวมตอบกลับต้องการกำลังใจจากมารดามากที่สุดในช่วงเวลานี้
“ไม่เป็นไรนะลูก ถือซะว่าฟาดเคราะห์ร้ายๆ ออกไปจากชีวิตลูกก็แล้วกัน ลูกแก้ว”
บัวหอมมองเห็นว่าสามีออกคำสั่งการ์ดไล่เตะ กระทืบซ้ำดนิภัค อดีตแฟนหนุ่มของลูกสาวเธอจนเกือบปางตาย และรู้ว่าดนิภัคทำให้แก้วหอมเสียใจหนักหน่วงมาก
“แก้วไม่เสียใจเรื่องผู้ชายสารเลวคนนั่นหรอกค่ะ แต่แก้วเสียใจกับตัวเองที่หลงกลเชื่อคำพูดหลอกลวงจากดนิภัค แก้วเกลียดเขา เกลียดคนที่นอกใจ ทำร้ายแก้ว”
แก้วหอมยังเจ็บกับบาดแผลกลัดหนองสดใหม่ข้างในใจ เธอทั้งโกรธทั้งเกลียดดนิภัค ตอนนี้ความรู้สึกคำว่ารักไม่มีเหลือให้กับคนหลายใจ
“แก้ว แม่เข้าใจลูกนะ แม่เองก็ไม่อยากให้ลูกต้องมีรอยน้ำตา ผู้ชายไม่ได้มีแค่คนเดียว มีตั้งหลายคนที่ยังโสดและดีกว่า อย่างเช่นคุณอคิราห์ ลูกชายเพื่อนของพ่อหนู”
“ทำไมทั้งพ่อทั้งแม่ถึงอยากให้แก้วไปเริ่มต้นใหม่กับผู้ชายคนนั้นด้วยค่ะ แก้วไม่อยากรักใครให้เจ็บปวดอีกแล้วค่ะ”
อดีตสร้างรอยบาดแผลสดใหม่ของคนเพิ่งเลิกกับคนรัก แก้วหอมไม่อยากผิดหวังซ้ำรอบสอง แค่มีความรักกับดนิภัคทำให้เธอเจ็บปวดเจียนตาย เธอไม่อยากรักใคร เพียงเพราะกลัวเจอความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“หนูแก้ว ผู้ชายที่ยังโสดไร้พันธะ แสนดีก็มีเหลืออยู่มากมาย แม่ไม่อยากให้ลูกต้องมาจมปลักกับอดีต แม่รู้ว่าหนูแก้วเจ็บมากที่ต้องเลิกกับดนิภัค แม่เชื่อว่าเวลาจะรักษาบาดแผลในใจหนูนะจ้ะ”
บัวหอมสวมกอดร่างเล็ก แก้วหอมอ่อนโยน อ่อนหวาน มีนิสัยหัวอ่อนคล้ายคลึงกับเธอทุกอย่าง
คนเป็นแม่เชื่อว่าแก้วหอมตัดใจจากรักครั้งแรกได้ไม่นาน เพราะมีใครบางคนคอยหวังดีและอยากให้แก้วหอมมีความสุข ไม่ใช่จมปลักอยู่กับความทุกข์เพียงความเจ้าชู้ของดนิภัค อดีตแฟนหนุ่ม
แก้วหอมรู้สึกดีมากขึ้นเมื่อมีมารดาคอยปลอบใจอยู่ไม่ห่างกาย ทำเอาหญิงสาวลืมคิดเรื่องความเลวของดนิภัคกระทำไว้จนเสียสนิท
แต่ก็แอบแปลกประหลาดใจว่าการเลิกของคนรักครั้งนี้ หัวใจไม่ได้เจ็บปวดแสนสาหัส เหมือนว่าขาดดนิภัคไม่ได้ หัวใจโหวงเหวงลึกเหมือนว่าเป็นสิ่งของไม่สำคัญหลุดลอยออกจากชีวิต
แก้วหอมตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าบัวหอมออกจากห้องไปแล้ว หลังจากหญิงสาวออดอ้อนมารดาให้จับมือเอาไว้เวลาที่เธอนอนหลับ ไม่เอาเรื่องให้คิดต้องปวดหัว ปวดใจ
เบอร์การติดต่อของอดีตแฟน เธอจัดการบล็อคเบอร์ ตัดการติดต่อทุกช่องทางแม้แต่เนตรดาว เพื่อนรักทรยศของเธอ ก็ตัดการติดต่อเช่นเดียวกัน
หญิงสาวจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่เรียบร้อย นุ่นมาเคาะประตูเรียกบอกเชิงว่าบิดามารดาเรียกเธอลงมารับประทานอาหารเย็นร่วมกัน เธอทบทวนความรู้สึกตัวเองและตัดสินใจใช้ชีวิตเดินหน้าต่อไป ว่าจะออกไปเที่ยวต่างประเทศสักหนึ่งปีเพื่อรักษาบาดแผลบาดเจ็บข้างในอก
“คุณอิฐ” ‘เขายังไม่กลับบ้านอีกเหรอ’
เพียงประตูห้องออกมา เจอผู้ชายคนนั้นคนทำให้เธออึดอัดใจ แต่ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ เขามาทำดีกับเธอ สร้างความเคลือบแคลงสงสัยว่านักธุรกิจต้องการอะไรจากตัวเธอ ในเมื่อเธอไม่ได้มีอะไรในสิ่งที่เขาต้องการ
“พี่เห็นว่าน้องแก้วยังไม่ได้ดื่มน้ำใบบัวบกของพี่ส่งมาให้สักที พี่ก็เลยอยากเห็นน้องแก้วดื่มมัน เผื่อว่ามันจะทำให้แก้วหายจากอาการช้ำในใจ”
น้อยครั้งที่อคิราห์หยิบยื่นน้ำใบบัวบกให้ผู้หญิง ต้องเป็นหญิงสาวคนนั้นที่พิเศษ สำคัญมาก เขาต้องการรักษาบาดแผลใจเธอ ในเมื่อตอนนี้แก้วหอมยังไม่มีใคร เขาก็มีสิทธิ์จีบเธอมาเป็นว่าที่ภรรยาได้เหมือนกัน ที่เขาทำไปเพราะความรักแท้
“ที่คุณยังไม่กลับ เพราะอยากให้ฉันดื่มน้ำใบบัวบกจากคุณให้ได้ใช่มั้ย คุณอิฐ”
แก้วหอมมองเขาอย่างไม่ไว้วางใจ ดูเหมือนอคิราห์รู้ทันใจเธอ
“พี่ไม่ได้ใส่อะไรลงไปในน้ำนี้แน่นอน เชื่อใจพี่ได้ พี่หวังดีต่อน้องแก้วจริง”
อคิราห์เห็นสายตาคู่หวานมองแก้วน้ำใบบัวบกด้วยแววตาไม่ไว้วางใจ เสมือนกลัวว่าเขาอาจใส่อะไรบางอย่าง ซึ่งคนรักเดียวใจเดียวอย่างตนไม่ทำแบบนั้น
“ขอบคุณค่ะ”
“ขอบคุณ? ขอบคุณเรื่องที่พี่เอาน้ำใบบัวบกมาให้น้องแก้วใช่มั้ยครับ”
“ขอบคุณที่เมื่อคืนคุณอิฐพาฉันพามาส่งถึงบ้านค่ะ”
“พี่บังเอิญเจอน้องแก้วอยู่บริเวณนั้นพอดี พี่ก็เลยพาน้องแก้วมาส่ง เพราะถึงยังไงพี่ก็อยากแวะมาหาคุณลุงมาริคอยู่ดี”
อคิราห์ทำตัวไม่ถูก กับการคำขอบคุณจากผู้หญิงคนที่เขาแอบหลงรักจากปากเธอเป็นครั้งแรก เขาเผยแสดงสีหน้ายิ้ม ประกายตาวิบวับที่เธอยังมองเห็นเขาในสายตาคู่นั้น
“คุณอิฐอยากให้ฉันดื่มน้ำของคุณมากขนาดนั้นเลยหรือคะ”
แก้วหอมเป็นคนให้เกียรติคนอื่น เธอถูกอคิราห์เซ้าซี้เรื่องดื่มน้ำใบบัวบกที่อ้างว่าเป็นคนทำเองกับมือ เธอรักษามารยาทน้ำใจ เขาหยิบยื่นน้ำใจให้
มือเรียวเล็กหยิบเอาแก้วบรรจุน้ำใบบัวบกสีเขียวเข้มจากมือใหญ่ของอคิราห์ แก้วหอมดื่มมันจนหมดต่อหน้าชายหนุ่มเพื่อให้เขาสบายใจ และไม่มาตามตื้อเธออีก
“ดื่มหมดแล้ว คุณอิฐพอใจหรือยังคะ”
“พอใจแล้วครับ”
“ขอตัวก่อนนะคะ หวังว่าคุณอิฐจะมาตามตื้อฉันอีกเพียงเพราะตอนนี้ฉันโสดแล้วนะคะ ฉันยังไม่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับใคร”
“พี่รู้ว่าแก้วยังเจ็บ เพราะแก้วยังรักผู้ชายคนนั้นอยู่ พี่หวังว่าน้ำใบบัวบกจากพี่ จะทำให้น้องแก้วหายจากอาการบาดแผลนั้นนะครับ พี่จะมาหาทุกวัน พี่จะจีบน้องแก้ว”
แก้วหอมหยุดเดินชะงักกับคำพูดจากอคิราห์ ผู้ชายหล่อรวย สมบูรณ์แบบทุกอย่าง เป็นที่ต้องการของพวกสาวๆ ทั้งหลาย ทว่าทำไมต้องมาสนใจคนที่มีความรักไม่สมหวัง คนมีบาดแผลในใจอย่างเธอด้วย ในเมื่อเธอไม่มีอะไรให้เขาหลงรักอยากได้มาเป็นว่าที่ภรรยา
แก้วหอมไม่รู้ตัวเองว่าใบหน้าหวานแดง เธอพยายามควบคุมความว้าวุ่นใจจากการเข้ามาในชีวิตของเขา ก่อนเดินเลี่ยงออกจากบริเวณแถวนั้น
อคิราห์สบายใจที่ได้พูดความรู้สึกส่วนลึกข้างในใจตัวเองออกมาแก่แก้วหอมให้รับรู้ เขาจะเป็นคนดามใจของเธอให้ดีขึ้นเอง เพราะเขารักแก้วหอม
“แค่เห็นน้องแก้วยิ้มได้ พี่ก็มีความสุขมากแล้ว”
……
ยอมรับว่าแก้วหอมอึดอัดใจกับการต้องนั่งข้างลูกชายเพื่อนพ่อกับการร่วมโต๊ะรับประทานอาหารมื้อเย็นกับบิดามารดา ระหว่างนั้นอคิราห์ปรนนิบัติเธอดีมากกว่าใคร ราวกับเป็นคนสำคัญของเขา
‘ทานให้เยอะๆ นะครับ จะได้ไม่ต้องเศร้า พี่ชอบเวลาที่น้องแก้วยิ้มเยอะๆ มากกว่า’
จากนั้นแก้วหอมขอพบบิดามารดาในห้องรับรองแขกตามลำพัง อคิราห์ขอตัวกลับบ้านก่อน ไม่อยากรบกวนเวลาของเธอ ดูท่าว่ามาริคต้องการกระชับความสัมพันธ์ของลูกสาวให้กับท่านประธานหนุ่มทางธุรกิจส่งออกผ้าไหม ด้วยการให้เธอออกไปส่งเขาถึงหน้าบ้าน
“ส่งพี่แค่นี้ก็พอแล้วครับ”
“ก็ไม่อยากส่ง แต่ขัดคำสั่งพ่อไม่ได้เท่านั้นเอง”
“แค่น้องแก้วยอมคุยกับพี่ พี่ก็ดีใจมากแล้วครับ”
“และก็ไม่ต้องมาอีก ฉันไม่ชอบให้คุณอิฐเข้ามาหาฉัน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“แต่พี่ชอบ และชอบน้องแก้วมากๆ ด้วย พี่จะมาบ่อยๆ จนกว่าน้องแก้วจะยอมใจอ่อนกับพี่”
อคิราห์มุ่งมั่นกับความรักครั้งแรกครั้งนี้ น้ำเสียงละมุนอ่อนโยนมอบแก่แก้วหอมคนนี้คนเดียว
“พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ว่าไม่ต้องมาที่นี่อีก!”
แก้วหอมเริ่มทนไม่ไหวกับความดื้อรั้น จอมตื้อจากเขา เธอไม่อยากให้เขาได้ใจ มาทำเอาหัวใจเธอสั่นไหวเพราะทำดีด้วยครั้งเดียว
“พี่อยากมาก็ต้องมา และพี่อยากเป็นอะไรกับน้องแก้วมากกว่าคนรู้จักกัน ระวังหัวใจของน้องแก้วเอาไว้ให้ดี สักวันพี่อาจจะขโมยมันมาก็ได้นะครับ”
“....”
- Writer
