ซ่งจวินไปถึงต่างประเทศไม่ได้ไปหา จ้าวเฟยซูโดยทันที
“อันปิน”
“ขอรับคุณชาย”
ซ่งจวินเรียกลูกน้องคนสนิท ผู้ที่อยู่ข้างกายเขามานานหลายปี มีความสามารถหลากหลายสุขุมรอบคอบ แน่นอนว่าเป็นคนของคุณอาเจิ้นที่จัดหามาให้เขา
“เรารู้จักกันมากี่ปีแล้วนะ”
“15 ปี ขอรับ”
อันปินโค้งต่ำบอกซ่งจวิน เขารับรู้ได้ถึงน้ำเสียงที่ไม่ปกติ
“เราจะถามคำเดียว ต่อจากนี้คุณจะเป็นคนของเราหรือจะเป็นของคุณอา”
หลังจากนี้ ซ่งจวินจะเริ่มเปลี่ยนคนข้างกาย แต่อันปินถือว่าพี่ชายคนหนึ่ง
“กระผมยินดีรับใช้ ท่านขอรับ”
แม้จะตื่นตระหนก อันปินก็เข้าใจทุกอย่าง ใครบ้างอยากอยู่ใต้อำนาจคนอื่นตลอดเวลา
“ดี ไปได้”
ซ่งจวินอยู่ต่างประเทศ 2-3 วัน จึงติดต่อหาทั้งจ้าวเฟยซูและจ้าวอี้ถัง
“ตายจริง หลานมาต่างประเทศทำไมถึงเพิ่งติดต่ออามา….เย็นนี้ได้สิ…อี้ถังก็อยากเจอพี่จวินเหมือนกัน…จ้ะ..แล้วเจอกัน”
การนัดทานข้าวครั้งนี้เป็นเรื่องปกติธรรมดา เฉกก
