กี่ภพกี่ชาติข้าก็พบพานสามีเลวผู้นี้

บทนำ1/2

‘แค้นของบิดามารดามิอาจอยู่ร่วมฟ้า’

แม้ว่าราชวงศ์โจวให้ความสำคัญถึงความกตัญญูแต่แค้นที่มารดาถูกย่ำยีจนถึงแก่ชีวิต บิดาผู้เป็นแม่ทัพในขณะนั้นต้องตรอมใจ เพราะช่วยฮูหยินของตัวเองไว้มิได้ เสร็จจากงานศพจึงลาออกจากราชการ ร่ำสุราจนจวนสกุลหลัวตกต่ำลง และสิ้นชีพเพราะพิษจากสุรา

มีเพียงเขาที่ต้องการกอบกู้สกุลหลัวให้กลับมาผงาดขึ้นอีกครั้ง เพื่อล้างแค้นที่รอคอยมายาวนานกว่า 18 หนาว

หลัวอวิ๋นหยาง เลือดเนื้อเชื้อไขสายตรงจากฮูหยินใหญ่หลัว ตั้งหน้าตั้งตาศึกษาและฝึกยุทธทุกเช้าค่ำ จวบจนเจริญวัยเพียง 13 หนาว ออกรบทัพจับศึกร่วมกับแม่ทัพในขณะนั้น และสร้างผลงานอันลือชื่อไต่เต้าจากผู้ช่วยรองแม่ทัพ จวบจนตำแหน่งสูงสุดในกองทัพในวัย 18 หนาว

ยามเมื่อกระบี่เจี้ยนหลัวร่ายรำวิชากระบี่หมื่นบุปผา ที่นุ่มนวลพลิ้วไหว และว่องไวจนสามารถปราบศัตรูพ่าย ยามนั้นเรียกใบหน้าแสนเหี้ยมโหดเย็นชาและไร้ความปรานีใดกับอริราชศัตรู

กระบี่เจี้ยวหลัวนี้ปรารถนาเพียงอยากดื่มเลือดผู้ที่ฆ่ามารดา นั่นคือเป้าหมายสูงสุดที่ตั้งปณิธานเอาไว้

จนเวลาล่วงเลยมาวัย 25 หนาว วันแก้แค้นของเขาก็มาถึงเสียที

ฮ่องเต้ชั่วแคว้นอ่านฮุ่ยคิดโลภอยากได้เมืองหนิงโจวของต้าโจว จึงเข้ามารุกรานและทำร้ายชาวบ้านทั้งขับไล่ ร้อนถึงบัลลังก์มังกรของโจวเจิ้งหลี่ เร่งประชุมหารือยกทัพเข้าปราบอ่านฮุ่ยให้สิ้นซาก และเขามิรอช้ารีบอาสาไปออกรบทันที‘กระบี่ของเขากระหายอยากดื่มเลือดฮ่องเต้ชั่วผู้นี้แล้ว’

ทหารที่ใช้รบครั้งนี้เพียงครึ่งแสน ก็สามารถปราบศัตรูของแคว้นได้โดยง่าย แต่ทว่าเมื่อเขาคิดเด็ดหัวคนถ่อยหลวนเฉิน กลับมีพระราชโองการให้ละเว้นโทษตายแก่ฮ่องเต้อ่านฮุ่ย หนิงหลวนเฉิน แล้วให้นำเชลยศึกกลับเมืองหลวงกุ้ยโจวแทน นั่นทำให้เขาโกรธแค้นหนักหนา เพียงศัตรูอยู่เบื้องหน้า มิอาจคิดบัญชีแค้นให้จบลงได้

แต่ใต้หล้านี้มีเพียงผู้เดียวที่สามารถสั่งการ ‘นิ่งอันโหว’ ได้เพราะเป็นสหายร่วมเรียนกันมาครั้งยังเยาว์

หลังจากบิดาสิ้นชีพ เขาถูกเลี้ยงให้เป็นสหายร่วมศึกษากับองค์ชายสิบเอ็ด ซึ่งต่อมาถูกแต่งตั้งให้เป็นองค์ไท่จื่อ และหลังจากฮ่องเต้องค์ก่อนสวรรคต สหายผู้สูงศักดิ์ของเขาเพียงหนึ่งเดียวผู้นี้ก็ขึ้นครองราชย์ และเขาผู้อยากเป็นแม่ทัพจึงอาสาออกรบไปทั่วทุกสารทิศ เพื่อปกป้องแว่นแคว้นให้สงบสุข

แต่มุมหนึ่งในหัวใจเขาทราบดีว่าปรารถนาสิ่งใดที่สุด

ความแค้นในอดีตแม้สหายจะทราบดี แต่ยังรั้งเขาไว้มิให้แก้แค้น เขาต้องกลับไปเอาคำตอบเรื่องนี้ให้จงได้!

เมื่อพ่ายแพ้สงคราม ฝ่ายได้รับชัยมีสิทธิกระทำย่ำยีสิ่งใดก็ได้แก่ผู้พ่ายแพ้ องค์หญิงผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ใด ๆ ถูกส่งเป็นเชลยบรรณาการมายังแผ่นดินแคว้นโจว

ในเวลานี้หนิงจิวฮวา ผู้มีดวงดอกไม้แห่งโชคชะตาแคว้นอ่านฮุ่ย เดินทางไกลจากบ้านเกิด โดยมีนางกำนัลเพียงหนึ่งคน นามว่า จื่อฝู ที่คอยดูแลใกล้ชิดนาง เนื่องจากนางไม่มีสิ่งใดติดกายมาตั้งแต่บ้านเดิม มีเพียงทรัพย์เพียงนิดที่เป็นสมบัติของมารดา ซุกซ่อนตาฮองเฮาไว้นางจึงขนเอาออกมาได้

เหล่าข้าราชบริพาร และเหล่านางกำนัลอื่นที่เคยรับใช้ในตำหนัก ล้วนลาออกเพียงเพราะไม่อยากติดตามมารับใช้ เหลือเพียงจื่อฝู ที่เป็นเหมือนพี่สาวคนดีของนางเพียงผู้เดียวเท่านั้น

ภายในใจของนางมันช่างอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว เมื่อรับรู้ว่าผู้ที่เรียกตัวนางว่าบุตรสาวมาชั่วชีวิตตลอด 18 หนาว จะสามารถทำเรื่องเลวร้าย ถึงขั้นให้ร้ายตนตามลมปากเหล่าขุนนางเพียงอยากหาแพะสำหรับการพ่ายสงครามในครั้งนี้

‘ขุนนางระยำ!’

นางขึ้นชื่อว่าเทพธิดาผู้นำโชค เนื่องจากพยากรณ์ห้วงฝันได้แม่นยำ และคราวนี้นางก็ฝันอีกเช่นกันว่าอ่านฮุ่ยจะพ่ายแพ้สงคราม นางเคยทูลเตือนเสด็จพ่อแล้ว แต่มิยอมฟัง ผลจึงออกมาเช่นนี้

“สตรีปากอัปมงคล เอาตัวไปโบย” สิ้นคำเตือนคราวนั้นนางโดนโบย 10 ไม้รักษาหลังอยู่แรมเดือนกว่าจะหาย

เพราะฝันที่แม่นเก้าในสิบครั้งของนาง และมั่นใจได้ว่า แคว้นของตนไม่มีทางชนะแม่ทัพนิ่งอันโหวผู้เกรียงไกรได้ ขนาดยกทัพเพียงทหารหยิบมือ ยังถล่มอ่านฮุ่ยไม่เหลือซาก หากไม่ใช่พระกรุณาจากฝ่าบาท โจวเจิ้งหลี่ แคว้นโจว ละเว้นโทษตาย เหลือที่ยืนให้เสด็จพ่อของนางปกครองบ้านเมืองในแคว้นใต้อาณัติ และต้องส่งเครื่องบรรณาการทุกปีไม่ได้ขาด

แต่สิ่งหนึ่งที่ถูกแถมมาราวกับเป็นสิ่งของ คือ สตรีบรรณาการ นามว่า จิวฮวาเพียงแค่นางเป็นตัวโชคร้ายของแคว้น และต้องการให้มาเป็นสนมของฮ่องเต้โจวเจิ้งหลี่ ทั้งทำหน้าที่สายลับส่งข่าวกลับแคว้น เพื่อรอวันเอาคืน

‘เพียงเพื่อผลประโยชน์ เขายินดีให้ลูกในไส้เสี่ยงตาย…’

นางเป็นเพียงองค์หญิงที่เกิดจากสนม มารดาเป็นเพียงหญิงสาวชาวบ้าน ที่บิดาไปพบพานแล้วลากตัวเข้ามารังแก ทั้งกักขังไว้ในวังหลัง

ยามเมื่อคลอดนางที่เป็นองค์หญิง ความโปรดปรานค่อย ๆ เลือนจาก เพราะมีสตรีมากหน้าหมุนเวียนเปลี่ยนผ่าน บ้างท้องตายตอนคลอด และเป็นที่รู้ดีว่า หากสตรีนางใดคลอดองค์ชาย นอกจากฮองเฮา จุดจบที่เดียวคือ ‘สุสาน’

ต่อให้นางโชคดี โหรหลวงทำนายเป็นดอกไม้แห่งโชคชะตา นางจึงอยู่รอดได้ทุกวันนี้ แล้วมีประโยชน์อันใด!

มารดาถูกรังแกถึงแก่ชีวิต โดยไม่อาจจะเรียกร้องหรือจับมือใครดม ชีวิตวังหลังที่นางปรารถนาหลีกหนีออกมาตลอด แต่กลับไม่มีวิธี

ครั้นเมื่อได้ออกจากวังหลังแคว้นอ่านฮุ่ย ส่งนางไปอภิเษกไกลถึงดินแดน ที่อากาศอุ่นกว่าแคว้นตน แต่ความรู้สึกในใจนั้นเหน็บหนาวยิ่งกว่าหมื่นเท่าพันทวี

ยามถึงย่างเหยียบประตูเมืองกุ้ยโจว ชาวบ้านร้านตลาดในเมืองหลวงที่รู้ข่าวต่างถือถ้วยใส่เกลือ โรยทุกก้าวย่างที่นางเดินผ่าน โดยเชื่อว่านางคือโชคร้ายของอ่านฮุ่ย ตามข่าวลือจากบ้านเกิด และที่โดนส่งมาเพื่อเป็นแผนร้ายของแคว้นเชลยศึกหมายทำลายความเป็นปึกแผ่นของต้าโจว

แม้จะรู้ว่าจะต้องประสบเคราะห์กรรมใด ที่แคว้นโจวล่วงหน้าจากห้วงฝันแล้ว ยามเมื่อกายเยื้องย่างลงบนพื้นแผ่นดิน พร้อมกับสายตาเหยียดหยามประณามทั้งบางส่วนยังปาเศษผักเน่าใส่ร่างของนาง ความรู้สึกเศร้าใจแล่นเสียบที่กลางอก

น่าสลดนัก!