“ไม่ยอมให้ขี่หลังเหรอคะ” อัญชัญกระโดดขึ้นกอดคอหนาของแดนตะวัน ปีนขึ้นไปบนหลังเหมือนลูกลิงตัวน้อยแสนซน แดนตะวันร้องออกมาก่อนจะหัวเราะเสียงดังที่หลบไม่ทัน ทั้งสองกลิ้งกันไปมาอยู่บนหญ้า ในขณะที่เด็กน้อยนั่งอยู่บนพุงของแดนตะวัน
“เฮียแดนยอมหรือยัง” มือเล็กๆ วางที่คอของแดนตะวันเอาไว้คล้ายกับว่ากำลังมีชัย
“ยอมแล้วครับ” แดนตะวันตอบน้อง ก่อนที่เสียงหัวเราะจะดังขึ้นอีกครั้ง รอบนี้เป็นเสียงหัวเราะที่ประสานกันลั่น เพราะแดนตะวันยอมแพ้คู่หมั้นตัวน้อยแต่โดยดี
ยาหยีนั่งดื่มเงียบๆ คนเดียว วันนี้แขกในร้านค่อนข้างเงียบเหงา อาจเพราะกิจการสถานบันเทิงกำลังแข่งขันกันสูง จึงเกิดการแย่งลูกค้ากันขึ้น ถ้าผับบาร์ที่ไหนมีอะไรเด็ดๆ เป็นจุดสนใจให้ลูกค้า ก็จะมีลูกค้าแน่นร้านทุกวัน
“ทำไมมานั่งดื่มอยู่คนเดียวล่ะ” นักรบเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้า เธอเหลือบสายตามามองเขาด้วยดวงตาเศร้าๆ
นานหลายปีแล้วที่เขากับเธอได้แค่มองกันห่า
