“อย่าคิดมาก ให้ลูกน้องโทร. แจ้งตำรวจแล้ว แต่ทำใจเถอะ ตกลงไปสูงขนาดนั้นคงไม่รอด” เป็นประโยคที่สุริยันต์ปลอบใจน้องชาย เขาตบบ่าน้องชายเบาๆ อยากแส่หาเรื่องเอง ผู้หญิงอย่างลูกพลับน่ารำคาญใจนักในความรู้สึกของสุริยันต์
ในขณะที่ธันวาช่วยตำรวจตามหาลูกพลับจนบ้าคลั่ง เขาเจ็บแค้นแดนตะวันมากเพราะคิดว่าอีกฝ่ายเป็นสาเหตุให้ ลูกพลับต้องตาย ธันวาอาละวาดอยู่พักใหญ่หลังจากได้ข่าวว่าเจอเศษเสื้อผ้าของลูกพลับ และเงียบหายเข้ากลีบเมฆไปเลย
“ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่าโดนก่อกวนเหรอ” สุริยันต์บรรจุกระสุนปืนอย่างคล่องแคล่ว การซ้อมยิงปืนคือกิจกรรมที่เขามักทำกับแดนตะวันอยู่เสมอ ถือว่าเป็นการซ้อมมือ
“ครับเฮีย ไอ้ธันไปเป็นคนของไอ้พิทาย ตอนนี้มันเลยกร่างมาหาเรื่องผมน่ะครับ”
“ไอ้พิทายมันไม่ตายดีหรอก เชื่อเฮียสิ” สุริยันต์ลั่นกระสุน ตรงเป้าทุกนัดแม่นเหมือนจับวาง
“ผมพอรู้”
“มันฆ่าพ่อบุญธรรมของมันเพื่อขึ้นเป็
