ในเวลาต่อมา
ค่ำแล้ว มะนาวทิ้งกายลงนอนบนเตียงนุ่ม มือสองข้างวางประสานเอาไว้ใต้ทรวงอก พยายามหลับตา ไม่คิดถึงเรื่องราวที่ป้าฉวีบอก แต่หล่อนก็ไม่อาจหลับลงได้ เพราะว่าภาพเรือนร่างสุดเซ็กซี่และใบหน้าสุดหล่อเหลาของสิงห์ ยังตามมารบกวนจิตใจหล่อนอยู่ตลอดเวลา
‘ผู้ชายอะไร... หล่อเป็นบ้า’
มะนาวรำพึงรำพันถึงลูกชายเจ้าของบ้าน คุณสิงห์ช่างเป็นผู้ชายหล่อเหลา นี่แหละเทพบุตรในฝันที่หล่อนเคยแอบใฝ่ฝันเอาไว้ ว่าสักวันจะได้เจอในชีวิตจริง
มะนาวนอนกระสับกระส่ายต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ และสุดท้าย... หล่อนตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง
มือเรียวแง้มบานประตูเปิดออกจากกัน ชะโงกใบหน้าออกมามองซ้ายมองขวา กระทั่งมั่นใจว่าไม่มีใครเห็น จึงรีบก้าวยาวๆ ออกมาทางด้านหลังครัว มีถนนโรยกรวดแคบๆ ทอดเป็นทางมุ่งตรงไปยังสวนหย่อมหลังบ้านที่อยู่ติดกับห้องออกกำลังกายของลูกชายเจ้าของบ้าน
มะนาวก้มลงแหวกพุ่มดอกแก้ว ทอดยาวเป็นแนวรั้วขวางกั้นระหว่า
