รมิตาออกมาได้ก็โทรหานาธานให้มารับ เธอไม่ได้กลับบ้านของภารัญ เธออยากหลบจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น ตอนนี้สภาพจิตใจเธออ่อนแอมาก ภาพจำของการันต์และเรื่องเมื่อคืนมันยังติดอยู่ในหัว
“เธอแน่ใจนะว่าจะหลบอยู่ที่นี่ก่อน หนีปัญหามันไม่ช่วยอะไรนะขิม” เพื่อนสนิทพูดขึ้น ซึ่งเรื่องนี้รมิตาเข้าใจดี แต่ตอนนี้เธอไม่พร้อมจะเจอหน้าใครจริงๆ เรื่องเมื่อคืนทุกคนคงรู้กันหมดว่าเกิดอะไรขึ้น สภาพเธอคงไม่น่าดูเอามากๆ คนถูกวางยาจนมีอารมณ์จำใครไม่ได้ขนาดนั้น คนไม่พูดถึงคงเป็นไปไม่ได้แน่
“ขอเวลาฉันหน่อยเถอะ เกิดเรื่องน่าอายขนาดนี้ใครมันจะตั้งรับทัน” เธอพูดเสียงเบาในขณะที่เรือกำลังแล่นไป ทั้งคู่ปิดมือถือและทิ้งไว้ในห้องของนาธานหลังจากเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะไม่อยากให้ใครติดต่อได้
และที่สำคัญกลัวว่าจะมีคนแอบติดจีพีเอสตามตัวถึงได้ไม่เอาติดมาด้วย รมิตาเป็นคนรอบคอบคิดอะไรเผื่อเสมอ ยกเว้นเรื่องที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืน
“อย่าล
