ความที่เธอหิวมากเลยก้มลงสูดเส้นบะหมี่เข้าปากเสียงดังอย่างเอร็ดอร่อย เรียกเสียงหัวเราะเบา ๆ จากคนยืนแอบดู
“ หือ ! ” เธอสะดุ้งแล้วเหลียวซ้ายแลขวาอย่างตกใจ เมื่อเห็นคนแอบมองว่าเป็นใครก็อดถอนใจอย่างโล่งอกออกมาไม่ได้ แม้จะตกใจที่เห็นภาพหล่อเหลาสมบูรณ์แบบราวรูปสลักที่เปลือยท่อนบนอวดความแข็งแกร่งกำยำของกล้ามเนื้อ ท่อนล่างมีกางเกงขายาวผ้านิ่มสีขาวห่อหุ้ม แต่ก็ดีกว่าการถูกผีหลอกเป็นไหน ๆ
“ ใจหายหมด นึกว่าผีบ้านผีเรือน ” เธอพึมพำเบา ๆ
“ หืม อะไรนะ ? ” เสียงทุ้มถามขึ้น เธอยิ้มแหย ๆ
“ ปละ… เปล่าค่ะ หนูแค่ตกใจที่คุณหมอมาเงียบ ๆ ”
“ ก็ไม่ได้เงียบนะ เธอมัวแต่ซู้ดบะหมี่เสียงดังมากก็เลยไม่ได้ยินมากกว่า ” เธอก้มหน้างุดลงไปด้วยความอาย
“ ขอโทษค่ะ ”
“ แล้วมากินอะไรเวลานี้ มันไม่ดีกับสุขภาพรู้ไหม ”
“ ก็หนูหิว ”
“ หิว ? ตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ ? ” เขาเลิกคิ้วพลางเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เธอพยั
