Chapter 22
She curtly walked away, leaving her in law. Wala naman kasi iyong ginawa kung hindi sulyapan siya sa byahe. Wala iyong imik kaya hindi rin naman siya umimik. She feels so sorry for his gift to her but when she remembers his flirtiness, she’s not sorry at all.
Lumagatak ang sapatos niya sa sahig ng parking lot at basta lang bitbit ang bag sa kamay niya. Wala na siya sa mood.
Nag-iisip siya. Gusto na niyang umuwi sa mga magulang niya pansamantala at papag-isahin si Lorenzo sa mansyon.
“Hey my Grace.” That voice made her stop.
Hindi siya lumingon pero nang wala siyang marinig ay napilitan din.
His Grace?
Lorenzo smiled at her and she’s halted. “Such in a hurry.”
“Today’s my first day and I’m already late.” She casually replied trying her best not to sound sarcastic
