Ep.4
1102 Words
“พอได้แล้วครับ”
เนเน่ดื่มหนักจนทอยต้องเอ่ยห้าม เกรงว่าหากปล่อยเลยตามเลยพี่สาวเพื่อนสนิทได้เมาหลับคาโต๊ะเป็นแน่
“อีกแก้วนะ มาๆชนๆ” มีหรือที่คนดื้อรั้นอย่างเนเน่จะฟัง มิหนำซ้ำยังยื่นแก้วไปตรงหน้าทอยเชิงบอกให้เขายกแก้วขึ้นมาชนกับเธอ
“....”
“เร็วสิทอย...หมดแก้วนี้ฉันกลับ” เมื่อเห็นว่าทอยยังคงนั่งนิ่งไม่ทำตาม เนเน่จึงยื่นข้อเสนอให้ และได้ผลทอยยอมยกแก้วเหล้าขึ้นชนจนเกิดเสียง กระดกรวดเดียวหมดเช่นเดียวกับเนเน่
“ไปครับ...ผมจะเดินไปส่งที่รถ” ร่างสูงโปร่งดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก้าวเท้าหนายืนข้างหญิงสาว รอให้เธอทำแบบเดียวกัน เนเน่เองก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย คืนนี้เธอจะเว้นระยะห่างเพื่อไม่ให้ทอยรู้สึกอึดอัด และจะค่อยๆพาตัวเองเข้าไปอยู่ในสายตาของเขาทีละน้อย
“ปลดล็อครถครับ...ผมจะเปิดประตูให้” มือหนาเปิดประตูฝั่งคนขับให้หญิงสาวขึ้นนั่ง
“ไว้มานั่งดื่มด้วยกันอีกนะ”
ทอยทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ยืนมองดูกระทั่งท้ายรถเนเน่ขับออกไปจากลานจอดของคลับจนลับตา ก่อนจะเดินกลับเข้ามาด้านในตรงไปยังห้องทำงานส่วนตัว เริ่มตรวจดูเอกสารบางส่วนให้เจ้านาย งานที่วางแผนไว้ไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะตอนนี้เวลาผ่านไปครึ่งคืนแล้ว เขายังไม่ได้ลงมือทำอะไรซักอย่าง
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“เข้ามา” สิ้นเสียงเอ่ยอนุญาตจากคนที่อยู่ในห้อง ทอยเปิดประตูออกกว้าง ก้าวเท้าเข้าไปหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานในมือถือแฟ้มงาน
“เอกสารต้องเซ็นครับนาย”
“มัวทำอะไรอยู่วะไอ้ทอย ป่านนี้เพิ่งเอามาให้” คูเปอร์เงยหน้าขึ้นมองลูกน้องคนสนิทอย่างต้องการคำตอบ
“กูก็ไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนเจ๊เน่ของมึงไงครับไอ้เปอร์” ทอยเอ่ยประชดประชันพลางกรอกตามองบน พ่นลมหายใจหนักๆ
“หึหึ!เรียกกูแบบนี้ในเวลางานอยากโดนหักเงินเดือนหรือไง?”
“จิ๊!ขอโทษครับนาย” ทอยตวัดสายตามองคูเปอร์อย่างคาดโทษ แต่ก็ยอมเอ่ยขอโทษเพื่อนสนิทในคราบเจ้านาย
“เน่มากับใคร”
“มาคนเดียวครับ”
“เหอะ!พักนี้มาบ่อยจังนะ...มึงออกไปได้แล้ว เรียกมะนาวให้กูด้วย” ทอยโค้งศีรษะลงเล็กน้อยตอบรับคำสั่ง ก่อนก้าวเท้าหนาเดินออกจากห้องตรงไปหาหวานใจเจ้านาย
เนเน่Talk
ร่างบางเมามายขับรถหรูกลับมาถึงคอนโดกลางดึก หัวสมองเอาแต่ครุ่นคิดถึงใบหน้าคมคายของหนุ่มบอดี้การ์ดร่วมโต๊ะดื่มกินกับเธอเมื่อครู่
“เจอกันก็บ่อย ทำไมฉันเพิ่งมองเห็นความหล่อของนายนะ..ทอย” เสียงหวานบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ ขณะก้าวเท้าเล็กลงจากรถก้าวเดินเข้าไปในลิฟต์ ไม่นานเกินรอประตูลิฟต์ก็เปิดออกกว้างเมื่อถึงชั้นที่หมาย เนเน่เสียบคีย์การ์ดทำให้ไฟภายในห้องสว่างขึ้นพร้อมกับเครื่องปรับอากาศเริ่มทำงาน
“ทำงานกับมาเฟียก็เลยซึมซับความเย็นชาไปด้วยสินะ” อย่าว่าแต่ทอยเลย แด๊ดของฉันเนี่ยเย็นชายืนหนึ่งแต่ก็แค่กับคนอื่นเท่านั้นนะ ฉันกับแม่แล้วก็น้องๆไม่เคยได้รับจะมีก็แต่ความรักความอบอุ่นมอบให้เท่านั้น
“อยากรู้นักนายจะใจแข็งซักแค่ไหน...จากนี้ไปฉันจะเดินหน้าจีบแบบไม่ปล่อยให้ตั้งตัวเลยคอยดู” ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มร้ายกาจแฝงไปด้วยความขี้เล่นอยู่ในที ดวงตาเฉียวคมฉายความเจ้าเล่ห์ซุกซนอย่างเปิดเผย ก่อนจะสลัดความคิดทิ้ง พาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำตอนนี้ดึกมากแล้ว เธอควรพักผ่อนเพื่อให้ร่างกายพร้อมลุยงานในวันพรุ่งนี้
“คุณเน่คะ มีบริษัทสนใจงานออกแบบติดต่อมาค่ะ”
“ปฏิเสธได้เลยบัว”
“ค่าตัวแปดหลักเลยนะคะ คุณเน่ไม่เก็บไว้พิจารณาหน่อยหรอคะ”
“ฉันไม่ชอบอยู่ใต้คำบัญชาของใคร” ส่วนเรื่องเงินไม่เคยอยู่ในหัวฉันอยู่แล้ว เพราะแม่กับแด๊ดเปย์ให้ฉันกับน้องๆชนิดที่ว่าชาตินี้ก็ใช้ไม่หมด ฉันอยากทำงานที่รักอย่างสบายใจมากกว่า
“ทางนั้นขอนัดคุยงานพร้อมทานมื้อเย็นค่ะ”
“ไม่อ่ะ เย็นนี้ฉันไม่ว่าง เธอปฏิเสธนัดให้ฉันที” ประโยคนั้นของเนเน่ทำใบบัวขมวดคิ้วมุ่น จำได้ว่าวันนี้เจ้านายสาวว่างไม่ได้มีนัดกับใครที่ไหนตามตารางงานที่หล่อนเป็นคนจัดให้ ‘หรือว่ามีนัดด่วนกับครอบครัว’ คิดได้อย่างนั้นใบบัวจึงหมดข้อสงสัย
“โอเคค่ะบัวจะรีบจัดการให้...รับกาแฟเลยมั้ยคะ?”
“ก็ดีนะ ฉันกำลังง่วงอยู่พอดี” รอไม่นานกาแฟร้อนพร้อมอาหารว่างก็ถูกเสริฟลงบนโต๊ะทำงานสุดหรูภายในห้อง กลิ่นหอมกรุ่นโชยเข้าจมูกเชิดรั้นเชิญชวนให้ลิ้มลองรสชาติของมัน ที่จริงเย็นนี้เธอไม่มีนัดที่ไหนหรอก แต่เพราะต้องไปทำตามแผนที่คิดไว้เมื่อคืน เรื่องอื่นจึงไม่สำคัญ
เนเน่นั่งทำงานอย่างใจจดจ่ออยู่ในพื้นที่ส่วนตัว หน้าที่ต้อนรับและดูแลลูกค้าปล่อยให้ใบบัวกับพนักงานอีกสองคนรับผิดชอบ กระทั่งเวลาผ่านไปจนถึงช่วงค่ำประตูหน้าห้องเสื้อปิดล็อคเฉกเช่นทุกวันทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ เนเน่เองก็เก็บของใช้ใส่กระเป๋าสะพายข้างเตรียมเดินออกไป แต่ทว่ากลับได้รับสายจากแพนพายบอกให้เธอไปหาที่คลับเซอร์เวย์ น้ำเสียงที่ได้ยินไม่สู้ดีนักทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธน้องสาวได้
หลังจากนั่งดื่มกับแพนพายปล่อยให้สาวเจ้าได้ปรับทุกข์จนสบายใจ เนเน่จึงขับรถมายัง Cool club อย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรก
“เปอร์...นั่งดื่มกับเจ๊ได้มั้ย” เนเน่เปิดประตูลงจากรถก็เห็นน้องชายเดินควงสาวสวยเข้ามาใกล้ ด้านหลังยังมีลูกน้องคนสนิทเดินตามมาติดๆ เดาว่าเธอเป็นคนสำคัญเพราะคูเปอร์ไม่ควงใครเปิดเผยแบบนี้แน่ ฉันรู้จักนิสัยหมอนี่ดี
“ไม่ว่าง...ไอ้ทอยมึงไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนเน่ดิ๊” คูเปอร์ออกคำสั่งก่อนจะพามะนาวเดินออกไปจากตรงนั้น ปล่อยให้ทอยเป็นคนรับมือ
- Writer
