Ep.7

1292 Words

หลายวันต่อมา... ครืดด!! ครืดด!! เสียงโทรศัพท์ราคาแพงของทอยดังขึ้น ร่างสูงโปร่งภายใต้บ็อกเซอร์เพียงตัวเดียว นอนคว่ำหน้ากับหมอนนุ่มใบใหญ่รู้สึกตัวตื่น มือสากเอื้อมไปตามทิศทางของเสียงหยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมามอง *คูเปอร์* “ครับนาย” เสียงทุ้มแหบแห้งกรอกเข้าไปในสายทันทีที่กดรับ [ไอ้ทอยมึงไปดูโกดังด้วย สร้างเสร็จหรือยัง] “ได้ครับนาย” ทันทีที่สายตัดไป ทอยลุกขึ้นยืนเต็มความสูงสาวเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำเตรียมตัวไปทำงานตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนจากแอพสีเขียวดังขึ้น มียอดเงินโอนเข้าบัญชีธนาคาร ทอยมองตัวเลขหลายหลักบ่งบอกจำนวนเงินด้วยสายตาเรียบเฉยไม่ได้รู้สึกยินดียินร้าย เพราะทุกๆสิ้นเดือนเช่นนี้คูเปอร์จะโอนเงินเดือนให้เขาเป็นประจำ ร่างสูงโปร่งเลิกให้ความสนใจ พาตัวเองไปจัดการตามความต้องการแรก ไม่นานก็ออกมาสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสแล็กสีเดียวกัน มือสากกดเข้าแอพธนาคารโอนเงินให้พ่อกับแม่จำนวนหนึ่ง ฐานะทางบ้านของทอยไม่ได้ร่ำรวยอะไรทำสวนทำไร่เล็กๆบนที่ดินมรดกเพียงไม่กี่ไร่เท่านั้น รายได้จากเงินเดือนของเขาจึงเป็นรายได้หลักใช้จุนเจือครอบครัว @โกดัง สายตาคมกริบภายใต้แว่นกันแดดสีดำทอดมองพื้นที่ก่อสร้างขนาดใหญ่ เสร็จลุล่วงไปกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปส่งรายงานให้เจ้านายได้ดูความคืบหน้าของหน้างาน “คุณทอยครับ” เสียงขรึมของวิศวกรวัยกลางคนเอ่ยเรียก ทำให้ทอยหันไปมองยังเจ้าของเสียง “มีอะไรครับ” “ผมจะขอเบิกเงินก้อนสุดท้ายน่ะครับ” “งานเสร็จแล้ว?” ทอยเลิกคิ้วถาม “ยังครับ” “เสร็จเมื่อไหร่มารับได้เลย” จบคำ ทอยก้าวเท้าหนาเตรียมเดินไปขึ้นรถ แต่ก็ถูกอีกฝ่ายเรียกไว้เสียก่อน “ครึ่งนึงก็ได้ครับ คนงานขอเบิกเงินแต่ผมไม่มีสำรองจ่าย” “.....รอก่อน” ทอยกดต่อสายหาคนเป็นเจ้านายเพื่อแจ้งเรื่อง เมื่อได้รับคำตอบจึงจัดการโอนเงินให้ผู้รับเหมาคนนั้น และขับรถมาทำงานที่คลับต่อในช่วงค่ำ “ไอ้ทอย!...ไอ้ทอย” “ครับนาย” “มึงมานั่งเป็นเพื่อนเน่หน่อยดิ กูจะไปคุยธุระ” ประโยคคำสั่งนั้นทำทอยกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จำใจต้องนั่งลงแทนที่เจ้านายอย่างเลี่ยงไม่ได้ “นี่แก้วนาย~”เนเน่ยื่นแก้วใบใหม่ให้ชายหนุ่มบอดี้การ์ด “...” ทอยรับแก้วไปถือไว้อย่างว่าง่าย และยกขึ้นดื่ม โดยมีสายตาคู่สวยมองตาม ใบหน้าจิ้มลิ้มยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เกรงว่าเขาจะล่วงรู้ความคิดของเธอ ‘หึ!ฉันตามจีบมาตั้งหลายวัน ไม่คิดจะใจอ่อนเลยหรือไง ได้~รู้จักคนอย่างเนเน่น้อยไปแล้ว’ เนเน่คิดในใจ ตลอดหลายวันที่ผ่านมาฉันมาดื่มที่นี่ทุกคืน และแทนที่ทอยจะสนใจกัน เขากลับพยายามตีตัวออกห่างเหมือนฉันเป็นตัวเชื้อโรคอย่างนั้นแหละ หึ๊ย! “หมดแก้วเลยนะ” เนเน่ยกแก้วตัวเองชนกับแก้วของทอยวางอยู่ไม่ไกล เชิงบังคับให้เขาทำอย่างที่เธอว่า หญิงสาวทำแบบเดิมอยู่บ่อยครั้ง กระทั่งเวลาผ่านไปสายตาคู่สวยเหลือบมองนาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์วางอยู่บน บอกเวลาตอนนี้คลับใกล้ปิดเต็มที ทว่า ร่างสูงโปร่งยังคงนั่งนิ่งไม่แสดงอาการอะไรออกมาซักนิด ทำคิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย “แพนให้ยาผิดหรือเปล่าเนี่ย~” เสียงหวานบ่นพึมพำเบาๆได้ยินแค่คนเดียว เสียงเพลงในคลับดังกระหึ่มต่อให้เธอพูดดังกว่านี้ เหยื่อของเธอก็ไม่มีทางได้ยินแน่นอน “จะกลับหรือยังครับ ผมจะเดินไปส่ง คลับใกล้ปิดแล้ว” น้ำเสียงทุ้มเรียบนิ่งเอ่ยถาม ไม่ใช่แค่คลับที่ใกล้ปิด เขาเองก็อยากจะปิดจ๊อบกับผู้หญิงซักคนแล้วเหมือนกัน จู่ๆก็รู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆ “อื้ม...กะ กลับสิกลับ” ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย พร้อมกับเอ่ยตอบน้ำเสียงตะกุกตะกัก คืนนี้เธอคงพลาดเหมือนเดิม ฉันคงใส่ยาที่แพนพายให้มาน้อยเกินไปสินะ เขาถึงได้ไม่รู้สึกอะไรเลยแบบนี้ จิ๊! “เฮ้ออ~เซ็งชะมัด” ระหว่างทางเดินร่างบางถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ อุตส่าห์วางแผนมาหาผู้ชายถึงที่ ลงทุนวางยาปลุกเซ็กส์ด้วยตัวเองก็ยังไม่สำเร็จ เนเน่เดินคอตกตามหลังทอยมาติดๆ ทว่า จู่ๆ หัวสมองกลับคิดบางอย่างขึ้นมาได้ มือบางเลื่อนหยิบกุญแจรถในกระเป๋าสะพายข้างหย่อนลงไปในถังน้ำแข็งบนโต๊ะใกล้ๆที่ไม่มีคนนั่งอยู่แล้วอย่างแนบเนียน “เป็นอะไรครับ ถอนหายใจทำไม?” “เปล๊า~ ก็แค่...ตามจีบผู้ชาย แต่เขาไม่สนใจ~” “...” “ทอย...นายว่า ฉันสวยมั้ย?” เสียงหวานพูดโพล่งขึ้นขณะที่เท้าเล็กยังคงก้าวเดินตามร่างสูงโปร่งดูดีออกมายังลานจอดรถ “อือ...ก็ไม่ได้แย่ครับ” ทอยครางอือในลำคอหนาเป็นคำตอบ แต่ประโยคหลังทำเอาเนเน่นึกอยากกระโดดกัดหูขวาเขาให้เลือดซึม ‘อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะ’ “อุ๊ย...กุญแจหายไปไหนเนี่ย” สิ้นเสียงนั้น ทำให้คนตัวสูงหันกลับมามองร่างเล็กที่กำลังวุ่นหาของในกระเป๋าสะพาย คิ้วหนาพาดเฉียงขมวดเข้าหากันเล็กน้อย “หาอะไร...ถึงรถแล้วผมส่งแค่นี้นะ” ร่างสูงโปร่งเบี่ยงตัวเตรียมเดินออกไปจากตรงนั้น เวลานี้ร่างกายของเขาเริ่มไม่สู้ดี แต่ก็ยังพยายามเก็บอาการไม่แสดงออกทางสีหน้าให้เธอได้เห็น “เดี๋ยวทอย...กุญแจรถฉันหาย~” “ว่าไงนะ?” “กุญแจหาย” “หาดีแล้วหรือยัง?” ทอยถามย้ำ “ดีแล้ว...ไม่เชื่อก็ดูสิ” เพราะอยากให้เขาเชื่อในสิ่งที่เธอพูดและยอมไปส่งตามความต้องการ เนเน่เปิดกระเป๋าอ้ากว้างให้เขาได้เห็นว่าสิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง ร่างสูงขบกรามแน่นเป็นสันนูน อยากไปจากตรงนี้เต็มทน แต่ดันเกิดเรื่องขึ้นมาเสียก่อน ทำให้เขาต้องอยู่ต่อแก้ปัญหาซึ่งหน้า “ฉันหาทุกซอกทุกมุมแล้วเนี่ย” ร่างเล็กขยับเข้าไปใกล้ กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นแอลกอฮอล์ตีเข้าจมูกโด่งเป็นสันอย่างจัง ทำเอาทอยแทบทนต่อไปไม่ไหว “โอเค...เดี๋ยวเรียกแท็กซี่ให้” “ไม่เอา” “ถ้าอย่างงั้นให้ไอ้บิ๊กไปส่ง” “ห๊ะ!!เอ่อ...ไม่เอาอะ ฉันกลัว นายไปส่งฉันหน่อยได้มั้ย” “...” “นะ~ไปส่งหน่อยนะเปอร์ไม่ว่าหรอก เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ทอยเกิดความลังเล ยืนมองอีกคนนิ่งๆอย่างใช้ความคิด ‘ เอาไงดีวะ’ โชคดีเมื่อวานเขาจอดรถทิ้งไว้ที่นี่แล้วกลับไปกับคูเปอร์ แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา สิ่งที่กังวลคือตอนนี้เขารู้สึกเหมือนกับว่าโดนยาปลุกเซ็กส์ กลัวว่าหากต้องไปส่งเนเน่ก่อน เขาเองจะไปหาคนช่วยปลดปล่อยไม่ทัน “ไป! เร็วๆ” สุดท้ายก็ต้องยอมไปส่งเธอ เมื่อหันมาเห็นหญิงสาวทำหน้าราวกับว่ากำลังจะร้องไห้ ร่างสูงโปร่งเดินนำไปยังรถเขาอย่างเร่งรีบโดยมีเนเน่กึงเดินกึงวิ่งตามมาติดๆ และไม่ทันสังเกตเห็นใบหน้าระรื่นดีอกดีใจจนออกนอกหน้าของสาวเจ้า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more