ก็ยังเป็นรามสูรคนเดิมที่จัดการเรื่องทุกอย่างให้เสร็จสรรพ
"นิดขอบคุณพี่รามมากนะคะที่ช่วยหาวัดดีๆ ให้แม่"
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก บอกแล้วไงนิดก็เป็นเหมือนน้องสาวพี่คนหนึ่ง"
"ค่ะพี่ชาย"
"หึ ระวังจะพี่น้องท้องชนกันเข้าสักวัน"
"หุบปากเสียๆ ของมึงไปเลยนะไอ้เสือ ถ้าพูดอะไรดีไม่ได้ทีหลังก็ไม่ต้องพูด"
"อะไรก็กูพูดความจริง"
"มึงจะมาเดือนร้อนอะไรนักหนา ขนาดเมียกูยังไม่ว่าสักคำ"
"ก็เพราะน้องฝันเป็นคนดีมากเกินไปยังไงล่ะถึงได้ตามเกมใครบางคนไม่ทัน" สายตาเหยียดหยันปรายมาทางนิราอร
"มึงพูดแบบนี้ก็เท่ากับว่ากำลังดูถูกกูแล้วก็หนูนิดอยู่นะ"
"ดูถูกก็ยังดีกว่าดูผิด"
"ไอ้เสือ!"
"ช่างเขาเถอะค่ะ ใครอยากคิดต่ำๆ ก็ปล่อยให้เขาคิดไป อย่าไปสนใจเลย ในเมื่อนิดบริสุทธิ์ใจกับพี่รามซะอย่าง"
"นี่เธอกล้าหาว่าฉันคิดอะไรต่ำๆ งั้นเหรอ"
"นิดขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"
"จะหนีไปไหน?! ฉันกำลังพูดกับเธออยู่นะนิราอร!
