บทที่ 20

1229 Words

"แต่สุดท้ายมันก็ต้องมีวันสิ้นสุดอยู่ดีไม่ใบ่เหรอคะ" ขนาดคนรักกันยังมีเบื่อกันเลย แล้วนับประสาอะไรกับนางบำเรออย่างเธอ "อนาคตเป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ตอนนี้กอบโกยอะไรจากฉันได้ก็กอบโกยไปเถอะ เพราะวันไหนที่ฉันเบื่อเธอขึ้นมา แม้แต่บาทเดียวก็อย่าหวังเลยว่าจะได้จากฉัน" "..." "หรือเธอไม่อยากให้ลูกเรียนโรงเรียนดีๆ มีอนาคตดีๆ" "มีแม่คนไหนบ้างล่ะคะที่ไม่อยากให้ลูกได้รับสิ่งดีๆ" อ้อ อาจจะยกเว้นแม่เธอไว้คนหนึ่ง "เป็นอะไร อยู่ดีๆ ก็ทำหน้าเศร้า" "ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ" เพียงฝันส่ายหน้าเบาๆ "แล้วตกลงเธอจะให้ลูกเรียนที่ไหน" "ให้เรียนนานาชาติก็ได้ค่ะ" มันก็จริงอย่างที่เขาว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาแห่งการกอบโกย รามสูรกำลังหลงเธอหัวปักหัวปำ พูดแบบนี้ได้มั้ยนะ ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าเขากำลังหลงน้องสาวเธอต่างหากถึงจะถูก และเธอก็แค่ต้องทำให้เขาไม่เบื่อง่ายๆ ก็แค่นั้น .......... เด็กๆ ดีใจกันมากที่จะได้ไปโรงเรี

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD