บทที่ 1
643 Words
"จริงเหรอพี่ดีดี้ ฝันจะได้เป็นนางเอกจริงๆ เหรอคะ"
"จริงสิยะ งานนี้แกได้ดังเป็นพลุแตกแน่ เตรียมเป็นพรีเซ็นเตอร์ยี่สิบตัวรับทรัพย์ก้อนโตได้เลย"
"กรี๊ดดดด!"
"คุณคะเบาเสียงหน่อยค่ะ ที่นี่ห้างสรรพสินค้านะคะ ไม่ใช่ตลาดสด"
"ขอโทษค่ะ...แค่นี้ก่อนนะพี่ดีดี้ ฝันขอไปกรี๊ดในห้องน้ำแป๊บ"
"ตามสบายย่ะ นี่เดี๋ยวฉันก็จะแวะไปซื้อลูกอมอยู่เหมือนกัน ก่อนโทรหาแกฉันก็กรี๊ดจนคอแทบแตก"
"ขอบคุณค่ะ ฝันรักเจ๊น้า"
"ย่ะ ฉันก็รักแกเหมือนกัน"
"ความพยายามไม่เคยทำร้ายใครจริงๆ ด้วย" เพียงฝันแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ในที่สุดความพยายามตลอดหลายปีก็สัมฤทธิ์ผล ดาราตัวประกอบโนเนมอย่างเธอได้รับเลือกให้เป็นนางเอกของละครที่คาดการณ์กันว่าจะโด่งดังเป็นพลุแตก เพราะประพันธ์มาจากนวนิยายชื่อดัง แถมยังได้ประกบกับพระเอกชื่อดังของช่อง ทำให้งานนี้มีนางเอกหลายคนเข้ามาแคสต์เพื่อแย่งชิงบทนางเอกของเรื่องนี้
แต่ตอนนี้มันเป็นของเธอแล้ว เธอเอาชนะนางเอกพวกนั้นด้วยความพยายามแสนสาหัส หัวใจเพียงฝันเต้นรัวราวจะหลุดกระดอนออกมาจากอก จากที่อยากกรี๊ดให้สลบ ตอนนี้น้ำตาแห่งความดีใจกลับเอ่อล้นหน่วยตาแทน ในหัวเล็กๆ คำนวณถึงเม็ดเงินมหาศาลที่จะได้รับเพื่อเอามาจุนเจือครอบครัว
ที่จริงแล้วเพียงฝันไม่ได้อยากเป็นดาราเลย เธออยากเป็นสถาปนิกมากกว่า แต่ด้วยฐานะทางบ้านยากจนจึงมีโอกาสเรียนจบเพียงแค่มัธยมหกเท่านั้น เอาวุฒิไปสมัครงานที่ไหนก็เป็นได้แค่ลูกจ้างชั่วคราว จนวันหนึ่งเธอไปเดินแจกใบปลิวที่หน้าห้างสรรพสินค้าที่สยามก็ได้เจอกับพี่ดีดี๊ โมเดลลิ่งที่มาหาเด็กเข้าสังกัด นั่นเลยเป็นจุดพลิกผันที่ทำให้เพียงฝันได้เข้าสู่วงการบันเทิง
เพียงฝันฉลองความสำเร็จด้วยการสั่งส้มตำปูปลาร้าแซ่บๆ พริกทั้งสวนกับข้าวเหนียวไก่ย่างอีกหนึ่งไม้กลับไปกินที่คอนโดขนาดยี่สิบสามตารางเมตรที่ผู้จัดการเช่าไว้ให้ซุกหัวนอน
Rrrr
ระหว่างเทส้มตำใส่จาน แม่ก็โทรมา เพียงฝันรีบวางถุงส้มตำลงแล้วรีบรับสาย
"มีอะไรแม่ เด็กๆ เป็นอะไร"
"พวกมันจะเป็นอะไรได้ มีแต่ฉันเนี่ยแหละที่กำลังจะตาย ทำไมแกยังไม่โอนเงินมาอีก"
"เมื่อวานฝันก็เพิ่งโอนให้แม่ห้าพันไปเองนะ แม่จำไม่ได้แล้วเหรอ"
"ถ้ามันพอยาไส้ แล้วฉันจะขอแกเพิ่มทำไม เลี้ยงเด็กสองคนแกคิดว่ามันง่ายนักเหรอ ถ้าคิดว่าง่ายก็กลับมาเลี้ยงเองเลยสิ"
"แม่จะเอาเพิ่มอีกเท่าไหร่"
"ห้าหมื่น"
"ห้าหมื่นเลยเหรอ" เพียงฝันโอดครวญเสียงอ่อย ห้าหมื่นเป็นเงินก้อนสุดท้ายที่เหลือติดอยู่ในบัญชี เธอตั้งใจเก็บไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน
"จะลีลาทำไม ไหนแกบอกว่าละครเรื่องหน้าจะได้เล่นเป็นนางเอกแล้ว" เมื่อเย็นเพียงฝันส่งข้อความไปบอกมารดาแล้วว่าละครเรื่องหน้าจะได้เล่นเป็นนางเอก
"ก็ได้ค่ะ ฝันจะโอนให้เดี๋ยวนี้เลย"
พอได้ในสิ่งที่ต้องการ ศรีไพรก็วางสายไป เพียงฝันปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร เงินแค่หมื่น ไม่นานเธอก็หาใหม่ได้ แต่ที่ทำเธอซึมเป็นส้วมก็คือแม่ไม่คิดจะแสดงความยินดีกับเธอสักนิดเลยเหรอ
เพียงฝันจมอยู่กับความเศร้าได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องรีบกินข้าวและรีบอาบน้ำเข้านอน เพราะดีดี๊ส่งข้อความมาบอกว่าพรุ่งนี้มีฟิตติ้งชุดแต่เช้า
- Writer
