“อ๊าย !!! อย่านะ...นี่คุณบ้าไปแล้วเหรอ ?”
พูดพร้อมกับใช้มือตบเข้าไปที่ใบหน้าของลูกเลี้ยงอย่างแรง ก่อนจะรีบผลักกายแกร่งให้ถอยออกไป แล้วเธอก็ฉวยโอกาสนี้ วิ่งหนีอย่างสุดชีวิต
“ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้...ช่วยฉันที”
เดียร์น่าวิ่งไป ก็ตะโกนร้องเรียกไป แต่เธอคงลืมไปแล้วซินะ ว่าที่ดินแปลงนี้ เป็นที่ส่วนตัวของเขา ฉะนั้นจึงไม่ได้ใครหน้าไหน จะเข้ามาช่วยเธอได้
ร่างอรชรวิ่งขึ้นไปยังเนินเขา ก่อนจะเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในคอกม้า แต่นั่นมันเป็นความคิดที่โง่มาก
“อุ๊ย ๆ ๆ คุณแม่เลี้ยงคนสวย อยากจะขี่ม้าส่งเมืองกับผมหรือไงจ๊ะ”
อันวาเดินยิ้มกริ่มเข้ามา ก่อนจะล็อกประตูทันที จากนั้นลูกเลี้ยงสุดหื่นก็เดินไปยังจุดที่เมียสาวของพ่อซ่อนแอบอยู่ แล้วฉุดกระชากลากร่างระหง ออกมาขึงพืดอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางคอกม้า
“ว๊าย !!! อย่านะ...อย่าทำอะไรฉันนะ”
เดียร์น่าร้องขอความเห็นใจ แต่นอกจากลูกเลี้ยงใจเหี้ยมผู้น
