ภูวดลนอนเอกเขนกอยู่ริมสระน้ำ ตาก็คอยสอดส่องรอการปรากฏตัวของดอกแก้ว ที่ตัวเองใช่ให้สาวใช้ไปเรียกเป็นรอบที่สิบแล้ว
“คุณภูคะ คุณแก้วไม่ว่างค่ะ”
“ไม่ว่างอีกแล้ว”
“ใช่ค่ะ” สาวใช้ตอบด้วยสีหน้าตื่นๆ
ภูวดลขยับลุกขึ้นนั่งตัวตรง ความจริงถ้าเขาออกคำสั่งว่าต้องมา ดอกแก้วก็ขัดคำสั่งไม่ได้ แต่เพราะไม่อยากทำให้หล่อนงอนมากไปกว่านี้ก็เลยไม่อยากใช้ความเผด็จการพร่ำเพรื่อ
“ตอนนี้คุณแก้วอยู่ไหน”
“นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ใต้ต้นไม้ข้างบ้านค่ะ”
“โอเค เธอมีอะไรทำก็ไปทำเถอะ”
ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ริมสระน้ำ ก่อนจะเดินไปแอบมองดอกแก้วยังสถานที่ที่สาวใช้บอก
เมื่อมาถึงเขาก็พบว่าดอกแก้วกำลังนั่งอมยิ้มอ่านหนังสือนิยายอยู่ใต้ต้นไม้จริงๆ
หล่อนกำลังมีความสุข...
ภูวดลเห็นอย่างนั้นก็ไม่อยากจะขัดความสุขของหญิงสาว จึงเลือกที่จะตัดสินใจเดินจากไป แต่เขาไม่ได้เดินจากไปเพียงอย่างเดียว แต่ในหัวของเขากำลังคิดหาทางเรียกให
