บัวคลี่ของพี่เข้ม

เรียกพี่เรียกหนู 2

บัวคลี่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ห้านาฬิกา เพราะตลอดค่ำคืนที่ผ่านมาหญิงสาวแทบไม่ได้นอน เฝ้าแต่คิดถึงสิ่งที่เข้มทำกับเธอเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา

เมื่อหวนคิดถึงเหตุการณ์วาบหวามนั้นคราใด กายสาวก็ผลิตน้ำหวานออกมาจนเปียกชุ่ม ร่างกายร้อนรุ่มจนนอนไม่หลับ เผลอยกมือขึ้นมาจับริมฝีปากตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า รวมไปถึงเหตุการณ์ก่อนที่เธอจะเข้านอน เข้มก็มาเคาะประตูห้องนอนของเธอ พร้อมทั้งยื่นของบางอย่างมาให้

“นี่เป็นยาคุมกำเนิด หนูบัวต้องทานทุกวันนะ ห้ามลืม...พี่ไปนอนก่อน ฝันดีนะหนูบัว” น้ำเสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาพร้อมกับฝ่ามือที่วางลงบนศีรษะเล็กของหญิงสาว ทำให้บัวคลี่ยืนนิ่งด้วยหัวใจเต้นรัวและรู้สึกอบอุ่น เงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยความรู้สึกดีกับคำพูดว่าฝันดี และรู้สึกอายกับสิ่งที่เข้มเอามาให้เธอทาน เพราะนั่นหมายถึงว่าต่อไปเธอกับเขาคงมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันอย่างแน่นอน

“ฝะ ฝันดีจ้ะ” เอ่ยบอกกลับไป ทั้งที่สายตายังมองใบหน้าของเข้มอยู่อย่างนั้น

ทำไมนะ ทุกครั้งที่เธอสบสายตาคู่นี้ เหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ อารมณ์ปั่นป่วนมวลท้องไปหมด

เมื่อได้ยินประโยคตอบกลับจากหญิงสาว เข้มจึงไม่อาจอดใจได้ไหว โน้มใบหน้าลงไปจุมพิตหน้าผากบนเบาๆ และผละออก เพราะกลัวตัวเองจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้วจับเธอฟัดลงกับเตียงนอน รีบหมุนตัวเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง

สิ่งที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ผ่านมาทำให้บัวคลี่รู้สึกดีจนพูดไม่ถูก เพราะไม่เคยมีชายใดปฏิบัติแบบนี้กับเธอมาก่อน พยายามข่มตาให้หลับสักเพียงใดก็ไม่เป็นผล เมื่อได้ยินเสียงไก่ขันจึงรีบเก็บที่หลับที่นอนล้างหน้าแปรงฟัน เพื่อมาหุงหาอาหารทำกับข้าวไว้รอชายหนุ่มเจ้าของบ้าน

ทางด้านเข้มเมื่อออกจากห้องนอนมาก็ได้กลิ่นหอมของอาหารโชยมาแต่ไกล ใบหน้าคมคลี่ยิ้มออกมา เพราะคิดว่าเป็นฝีมือของบัวคลี่อย่างแน่นอน ร่างสูงในชุดกางเกงเลและเสื้อกล้ามสีขาวเดินเข้ามาในห้องครัว และก็เป็นอย่างที่คิดเมื่อเห็นบัวคลี่กำลังทำอาหารอยู่ในนั้น

เข้มยืนมองร่างบางที่อยู่ในชุดผ้าถุงที่สั้นแค่เข่ากับเสื้อตัวเล็กที่รัดทรวดทรงองเอวเป็นอย่างดี หากให้เดาชุดที่บัวคลี่ใส่คงเป็นชุดที่มารดาทอเองและตัดให้ เพราะส่วนมากชาวบ้านยังทอผ้าและตัดเย็บใส่เองไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าสำเร็จรูปใส่สักเท่าไหร่ และคงจะตัดให้ใส่หลายปีเพราะสีของเสื้อและผ้าถุงนั้นซีดลง อีกอย่างหญิงสาวก็คงอวบอิ่มและโตขึ้นจากเมื่อก่อน เพราะชุดที่สวมใส่นั้นรัดแน่นไปเสียทุกส่วน

“ทำอะไรกลิ่นหอมออกไปถึงหน้าบ้าน” เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้บัวคลี่สะดุ้งด้วยความตกใจ รีบหันกลับไปมอง เมื่อเห็นเข้มที่ยืนส่งยิ้มมาให้ก็ทำให้บัวคลี่ยิ้มตอบกลับไปอย่างลืมตัวเช่นเดียวกัน และรอยยิ้มนั้นก็ทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นผิดจังหวะไปเหมือนกัน

“ผัดผักจ้ะ หนูลงไปเก็บผักบุ้งในแปลงหลังบ้านมา แล้วก็ทอดปลาเค็ม พี่เข้มไปล้างหน้าล้างตาก่อนไหมจ๊ะ จะได้มากินข้าวกัน อีกนิดก็เสร็จแล้ว”

“ได้สิ”

และหลังจากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็มานั่งรับประทานอาหารกันที่โต๊ะที่เข้มจัดไว้เป็นมุมทานอาหาร โดยมีบัวคลี่ทำหน้าที่คดข้าวและนำแก้วน้ำมาวางไว้ให้ชายหนุ่มเสร็จสรรพ

“รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม หายกลัวพี่หรือยัง” เมื่อทานอาหารไปได้สักพักเข้มก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้น

“ดีขึ้นแล้วจ้ะ พี่เข้มใจดี” นั่นคือสิ่งที่บัวคลี่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองโชคดีอยู่บ้าง ที่ไม่ได้เป็นผู้หญิงขัดดอกกับนายทุนจอมโหด ที่จ้องจะจับเธอกินอย่างเดียว แต่เข้มกลับใจเย็นและสุภาพกับเธอเสียด้วย แม้เขาจะจูบปากเธอ หอมหน้าผากเธอแล้วก็ตาม แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจสัมผัสของเขาแต่อย่างใด

“พี่อาจจะกำลังทำให้หนูบัวตายใจอยู่ก็ได้” คำพูดของเข้มที่เอ่ยออกมาพร้อมกับใบหน้าเรียบเฉยทำให้บัวคลี่หน้าเสียไปในทันที สายตาที่มองเข้มเปลี่ยนเป็นหวานหวั่นขึ้นมา จนเข้มต้องรีบยิ้มออกมาเพราะกลัวบัวคลี่จะกลัวมากไปกว่านี้

“พี่ล้อเล่น ถ้าหนูบัวไม่ดื้อกับพี่ พี่ก็จะใจดีกับหนูบัว พี่ชอบคนว่านอนสอนง่าย พี่ไม่ชอบคนดื้อ คนชอบเถียงแบบไม่มีเหตุผล ถ้าหนูบัวสงสัยอยากรู้อะไรให้ถามพี่ได้ ไม่ต้องเกรงใจ มีอะไรให้ถาม อย่าคิดเองเออเอง เพราะสิ่งที่คิดอาจจะทำให้เราสองคนเข้าใจกันผิดจนเกิดเป็นปัญหา เข้าใจที่พี่พูดใช่ไหม”

“เข้าใจจ้ะ ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจหรือสงสัยหนูจะถามพี่ก่อน จะไม่คิดเอง”

“ดีมากเด็กดีของพี่” ไม่ใช่แค่พูดแต่เข้มยังยื่นมือไปโยกศีรษะของบัวคลี่เล่นอีกด้วย นั่นยิ่งทำบัวคลี่รู้สึกดีกับเข้มมากกว่าเดิม หัวใจของหญิงสาวสั่นไหวจนเผลอคิดว่าตัวเองเป็นโรคหัวใจขึ้นมา เพราะช่วงนี้รู้สึกว่าหัวใจของเธอจะเต้นผิดจังหวะบ่อยเสียเหลือเกิน

“แล้ววันนี้พี่เข้มจะไปไหนไหมจ๊ะ หรือจะทำแปลงผักต่อ หนูจะได้ไปช่วย”

“ขยันจังเลยนะเรา ขยันแบบนี้สิพี่ชอบ ถ้าหนูบัวอยากช่วยพี่จริงๆ ช่วยซักเสื้อผ้าแล้วก็ผ้าห่ม ผ้าปู ปลอกหมอนให้พี่ได้ไหม ส่วนผ้าปูชุดใหม่อยู่ในตู้เอามาปูแทนได้เลย”

“ได้จ้ะ เดี๋ยวหนูจัดการให้นะ”

“ดีมาก เดี๋ยวเย็นนี้พี่มีรางวัลให้”

โอ้ย!!!! พ่อเข้มถ้าจะอ่อนโยนขนาดนี้ไรท์ก็ไม่ไหวหรอกนะ พ่อไมโครเวฟของไรท์ อยากเปลี่ยนตัวกับหนูบัวจังเลยจ้า???