ยิ่งนานวันความสัมพันธ์ของบัวคลี่และเข้มก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ความสนิทสนมก่อตัวขึ้นแน่นหนา โอบรัดคนทั้งคู่เอาไว้ด้วยกันอย่างไม่รู้ตัว เด็กสาวไร้เดียงสาในวันวานกลับมีเสน่ห์แพรวพราวในยามเล่นสวาท รู้จักออดรู้จักอ้อนและเร่าร้อนในเวลาเดียวกัน ทำให้เข้มติดอกติดใจหลงใหลอย่างไม่รู้ตัว จนแทบไม่อยากออกไปไหนไกล อยากกกกอดร่างบางเอาไว้ในห้องทุกวันทุกเวลา ยิ่งเวลานี้บัวคลี่ดูอวบอิ่มผิวพรรณและใบหน้าผ่องใส จับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด
“หนูบัวครับ” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกหญิงสาวที่กำลังนั่งพับผ้าเก็บเข้าตู้ภายในห้องนอน บัวคลี่หันมายิ้มหวานให้ชายหนุ่มที่เดินเข้ามานั่งลงข้างกัน จากนั้นก็โน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มสากนั้นฟอดใหญ่ก่อนจะผละออก
คนถูกหอมแก้มยิ้มรับหน้าบาน ถูกออดอ้อนแบบนี้มีหรือจะไม่ชอบใจ วงแขนแกร่งรั้งเอวคอดเข้ามาใกล้ โน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มเนียนใสนั้นคืนเช่นเดียวกัน
“หอมจังเมียพี่” เอ่ยออกไปด้วยรอย
