เสียงไก่ขันรับวันใหม่ดังขึ้น บัวคลี่ที่เป็นคนหูไวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ทอดสายตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือผ่านความมืดสลัว ผู้ชายที่โอบกอดเธอไว้ทั้งคืน ผู้ชายที่ลูบไล้ร่างกายเปลือยเปล่าของเธอจนเธอเผลอหลับไปตอนไหนไม่ทราบแน่
เมื่อตื่นขึ้นมาแทนที่เขาจะนอนสบายกลับใช้แขนตัวเองเป็นหมอนให้เธอเสียอย่างนั้น ส่วนมืออีกข้างก็ยังโอบกอดเอวเธอเอาไว้ เหมือนกับกลัวเธอจะหายไปไหน คิดแล้วบัวคลี่ก็ยิ้มออกมา ไม่รู้อะไรดลใจให้บัวคลี่เงยหน้าขึ้นไปจุมพิตคางสากนั้น เมื่อรู้ตัวว่าทำอะไรบ้าๆ อย่างนั้นลงไป ก็รีบผละใบหน้าออกห่างด้วยความตกใจกับการกระทำอันขาดสติของตัวเอง
พยายามขยับตัวให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อออกไปหุงหาอาหารไว้รอชายหนุ่ม แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ลงจากเตียงนอน เข้มก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเสียก่อน รั้งเอวบางให้ลงนอนเหมือนเดิมพร้อมกันนั้นก็ขึ้นคร่อมหญิงสาวเอาไว้
สายคมทอดมองหญิงสา
