20:30 น.
เพียงฟ้าที่หลับตั้งแต่เย็นตื่นขึ้นมาอีกทีช่วงสองทุ่มครึ่ง กระบอกตาสวยลืมตาตื่นปรับสายตาหาแสงสว่างสักพักเมื่อตั้งสติได้ ก็รีบลุกจากที่นอน พลางก้มมองเสื้อยืดที่ตัวเองใส่อยู่และกระเป๋าน้ำร้อนรอยยิ้มหวานๆประดับบนใบหน้าสวยทันที
กลิ่นอาหารหอมๆมันลอยตามลมเข้ามาในห้องนอน เพียงฟ้าที่ได้กลิ่นก็เดินตามกลิ่นไปจนเห็นเข้ากับคนพี่ที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตา สองเท้าเล็กเดินเบาๆเข้าไปสวมกอดคนพี่จากทางด้านหลัง
“ ทำอะไรค่ะ ห๊อมหอม ” ไม่วายทำน้ำเสียงออดอ้อนเอ่ยถามคนพี่ออกไป
“ ทำข้าวต้มกุ้งให้เมียครับ ” เมฆพลิกตัวหันมาหาคนตัวเล็ก แขนแกร่งดึงคนตัวเล็กเข้าไปกอดแน่น
“ ยังปวดท้องอยู่ไหม ” ในตอนที่คนตัวเล็กนอนหลับอยู่แทบทุก 20 นาทีที่เมฆลุกจากเก้าอี้ทำงานเดินเข้าห้องนอนไปดูคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่บ่อยครั้ง จากความเป็นห่วงมันทำให้เขานั่งเฉยไม่ได้ แม้จะทำงานแต่ใจกระวนกระวายเป็นห่วงคนที่นอนปวดท้องอยู่ใน
