แต่งเลย!!! แต่งเลย !!! แต่งเลย !!!
เสียงแขกในงานปรบมือเสียงดังเชียร์สองหนุ่มสาวที่ยืนโอบเอวกันอยู่ ใบหน้าสวยของรินลดาแดงซ่านขึ้นมาทันที พายุที่เห็นดังนั้นก็นึกเอ็นดูคนตัวเล็กข้างๆมากอยากจะดึงเข้ามากอดให้หายเขิลอายแต่ก็ทำไม่ได้
“ หึ ” ได้แต่หัวเราะเบาๆในลำคอ มือหนาส่งช่อดอกไม้ไปให้รินลดา คนตัวเล็กยังคงมองหน้าเขาตาแป๋วเธอไม่เข้าใจสักอย่างในสิ่งที่เขาทำ แม้จะไปไหนมาเห็นด้วยกันบ่อยแต่ก็แค่ผิวเผินเท่านั้นคุยกันนับคำได้ในแต่ละครั้ง
รับเลย !! รับเลย !! รับเลย !!
เมื่ออีกคนไม่ยอมรับช่อดอกไม้สะทีเสียงเชียร์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง จนรินลดาต้องยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นมาอุ้มเอาไว้เอง แต่ความเขิลอายก็ยังเกาะกินสาวเจ้าอยู่ไม่หาย
สองบ่าวสาวได้แต่ยืนมองมายังเพื่อนตัวเองยิ้มๆจนเพียงฟ้าที่ทนต่อความสงสัยนี้ไม่ไหวเอ่ยถามเจ้าบ่าวออกไป…
“ พี่ พี่พายุชอบยัยรินเหรอค่ะ ” สายตามีเครื่องหมายคำถามมากมายจ้องมองไ
