เมื่อความใคร่มอดดับลงภูมิก็กลับมีสติและต้องตกใจเมื่อเห็นแววตาร้องไห้ออกมาและมองหน้าเขาที่สายตาเต็มไปด้วยความโกรธและเสียใจ
“เสี่ยขอโทษ” เขารีบดึงร่างเล็กเข้ามากอดถึงแม้หญิงสาวพยายามทุบตีไล่ให้เขาออกไปก็ตาม “เสี่ยขอโทษ เสี่ยไม่ได้ตั้งใจ” เขาพูดขอโทษซ้ำ ๆ และหยิบทิชชูมาทำความสะอาดใบหน้าของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยน้ำรักของตนเอง
“ทำไมเสี่ยไม่ฟังหนู ทำไมไม่ฟังกันเลย เวลาเสี่ยโมโหทีไรเสี่ยชอบพูดทำร้ายจิตใจหนูให้เจ็บตลอดเลย”
“อย่าร้องนะคนดี”
“ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังเลย เสี่ยคิดว่าหนูอยากมาเป็นเด็กเสี่ยรึไง แล้วใครใช้ให้เสี่ยเลี้ยงหนูล่ะ ฮึก” มือเล็กทุบตีอกแกร่งไปมาและร้องไห้ไปด้วย เธอทั้งโกรธและเสียใจเวลาที่เขาพูดแดกดันว่าถ้าไม่มีเขาเธอก็คงไปนอนอ้าขาขายตัวให้คนอื่นไปแล้ว
“เสี่ยเป็นแบบนั้นเพราะเสี่ยรักหนูไง ให้อภัยเสี่ยได้ไหม”
“รักเหรอ? เสี่ยรักใครเป็นด้วยรึไง” แววตาหยุดทุบกำปั้นลงที่แผงอกแกร่ง
