ตอนที่ 9 อยากกิน
1325 Words
“แววตาเธอเป็นอะไรรึเปล่า” เมื่อเห็นเพื่อนมีท่าทางแปลก ๆ อิงอรจึงอดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้
“รู้สึกแปลก ๆ น่ะ เหมือนมีใครจ้องมองพวกเรามาจากที่ไกล ๆ”
“เขามองเพราะอาจเห็นพวกเราสวยก็ได้ คิก คิก” อิงอรหัวเราะอย่างร่าเริงแววตาจึงคิดตามที่เพื่อนบอกและเลิกใส่ใจกับความเสียวสันหลังวาบ ๆ มาเป็นระยะ
“สวัสดีครับ มากันแค่สองคนเหรอครับ” สองสาวหันมามองมาเมื่อได้ยินเสียงทุ้มดังอยู่ใกล้ ๆ อิงอรใบหน้าขึ้นเป็นสีแดงเมื่อเห็นคนที่มาทักมีใบหน้าที่หล่อเหลาและรูปร่างสูงกำยำเห็นได้จากท่อนแขนแกร่งที่มีเส้นเลือดขึ้นให้เห็นประปราย ไหนจะเสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมสี่เม็ดเผยให้เห็นมัดกล้ามของกล้ามเนื้อจริงช่วงอก
“ใช่ค่ะพวกเรามากันแค่สองคน” อิงอรเป็นฝ่ายตอบเพราะแววตาทำเพียงแค่เปรยตามองด้วยความระแวง
“พี่ชื่อเปรมครับ แล้วน้องชื่ออะไรกันบ้างครับ”
“หนูชื่ออิงอรค่ะ ส่วนเพื่อนชื่อ...”
“ชื่อน้ำค่ะ”
อิงอรเอียงคอมองเพื่อนอย่างไม่เข้าใจว่าโกหกชื่อของตนเองไปทำไม แต่ก็เข้าใจได้ว่าเพื่อนชอบเป็นความส่วนตัว และไม่อยากเผยชื่อของตนให้คนอื่นรู้ถ้าหล่อนไม่รู้จักดี
“อ่าน้องอิงอรกับน้องน้ำ ยินดีได้รู้จักครับ” เปรมเผยยิ้มให้อย่างจริงใจและมองสองสาวด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน
“ค่ะ ยินดีได้รู้จักเช่นกันค่ะพี่เปรม”
เปรมยิ้มให้อิงอรเพราะถูกใจกับความเขินอายของหญิงสาว เพราะดูแล้วน่ารักจริง ๆ ตอนแรกคิดว่าจะเป็นสาวเซ็กซี่ร้อนแรงซะอีก แต่พอได้มาคุยเหมือนได้คุยกับสาวน้อยที่เพิ่งเติบโตที่ริอ่านหนีผู้ปกครองมาเที่ยวเล่น ดูจากการแต่งตัวที่เปรี้ยวซ่าเข็ดฟันขนาดนี้ พอได้มารู้จักจริง ๆ เหมือนคุยกับกระต่ายน้อยที่ขนนุ่มฟูยังไงยังงั้น
“ไปนั่งกับพวกพี่ไหม รับรองได้ว่าสนุกดีกว่าอยู่กันสองคน”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไปค่ะพี่” อิงอรไม่ปฏิเสธถึงแม้แววตาจะปฏิเสธไปก็ตาม
“เออ ให้น้องอรไปคนเดียวมันก็ดูแปลก ๆ ท่ามกลางผู้ชายหลายคนมันจะมองดูไม่ดีน่ะครับ” เปรมเปรยขึ้นและมองมาที่แววตาที่ยังคงมองเขาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร มันดูดื้อรั้นเหมือนแมวป่าจอมพยศดูเหมาะกับเพื่อนเขาใครบางคนเหลือเกินพวกขู่ฟ่อ ๆ เนี่ย เปรมยิ้มขำเล็กน้อยและหุบยิ้มเมื่อดวงตาที่แข็งกร้าวมองมาทางตนจากสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กระต่ายที่เขาเล็งเอาไว้ตั้งแต่แรก
"ตาเราอยากไป” อิงอรเขย่าแขนเพื่อนรัก แววตายืนครุ่นคิดเล็กน้อยเกี่ยวกับความปลอดภัย จะให้เพื่อนไปคนเดียวมันก็อันตรายแต่ถ้ามีเธออยู่ด้วยจะได้ช่วยดูว่าใครส่งอะไรแปลก ๆ ให้เพื่อนเธอดื่มรึเปล่า
“ก็ได้”
เปรมฉีกยิ้มเมื่อสาวน้อยทั้งคู่ยอมตกลงมานั่งกับเขาสำเร็จ เปรมจึงพามาที่โต๊ะและเรียกให้เด็กเสิร์ฟมารับออร์เดอร์จากสองสาว เพราะเขารู้ถ้าตนส่งเหล้าให้พวกเธอคงไม่รับ
ภูมิจ้องมองสาวน้อยตรงหน้าที่รูปร่างเล็กสมส่วนที่มีหน้าอกอวบใหญ่ที่มันล้นออกมาจากเสื้อ ชุดเดรสที่เว้าหน้าทำให้เขาเห็นสองเต้าอวบที่แนบชิดติดกันเป็นรูปทรงที่สวยงาม เขาล่ะอยากจะสัมผัสมันซะจริง ๆ แต่ดวงตาที่แข็งกร้าวจ้องมองมาทางตนก่อนที่จะฉงนจ้องมองเหมือนรู้จักเขามาก่อน
แต่จะว่าไปสาวน้อยตรงหน้าดูคุ้นแปลก ๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน
“นี่เพื่อนพี่ เต้ ใหญ่ ไอซ์ และคนสุดท้ายภูมิคับ” เปรมแนะนำเพื่อน ๆ ของตนให้สองสาวรู้จัก ทุกคนฉีกยิ้มให้กับสาวน้อยทั้งสองอย่างเป็นมิตรโดยไม่ให้พวกเธอรู้สึกอึดอัด
“อ่า....สวัสดีค่ะพี่เต้ พี่ใหญ่ พี่ไอซ์ และพี่ภูมินะคะ”
“พี่ชอบให้คนอื่นเรียกว่าเสี่ยภูมิมากกว่าพี่ครับ”
“พี่ลืมไปว่ามันเป็นทรงเสี่ย น้องอรอย่าเข้าไปใกล้มันนะครับ เพราะไอ้นี่มันเป็นตัวอันตราย” เปรมยิ้มร่าและยักคิ้วกวนให้เพื่อนหนึ่งครั้ง
ภูมิไม่ได้ใส่ใจและยังคงจ้องมองสาวน้อยตรงหน้าไม่วางตา ผิวของเธอเป็นสีผิวน้ำผึ้งเขาชอบรูปร่างของเธอที่ไม่ได้ดูสูงเหมือนเพื่อนอีกคน แต่เธอกับมีรูปร่างสมส่วนเชิงว่าเล็กเลยก็ว่าได้แต่กลับมีหน้าอกและสะโพกที่ผายได้อย่างน่าอัศจรรย์
“หนูยังเรียนอยู่เหรอ”
“ใช่ค่ะ” แววตาตอบกลับคำถามของเขาและรู้สึกฉงนมากที่เขาไม่ทักเธอและไม่เคยมาหาเลยเพราะเขาลืมเธอไปแล้วจริง ๆ เพราะดูได้จากวันนี้เขาจำเธอไม่ได้ ตลกซะไม่มี
“หนูชื่ออะไร”
“ไม่บอกได้ไหมคะ”
ภูมิยิ้มมุมปากและใช้ลิ้นเลียลิ้มฝีปากของตนเองเล็กน้อย เปรมมองอย่างสนใจเพราะรู้ว่าเพื่อนคงถูกใจมาก เพราะถ้าไม่ถูกใจเพื่อนตัวดีคงไม่มีท่าทางที่อยากขย้ำสาวน้อยตรงหน้าคนนี้แน่นอน
“อยากได้ทุนการศึกษาไหม?” ภูมิแกล้งเอ่ยและเห็นหัวคิ้วหญิงสาวกระตุก “การเงินมีปัญหาใส่ชุดนักศึกษามาหาเสี่ยได้นะ”
“โอ๊ย! ไอ้เหี้ย มึงจะแดกนักศึกษาทุกคนบนโลกนี้เลยไหมไอ้เวร”
เพื่อนในกลุ่มแห่แซวแววตาถึงกับแอบแสยะยิ้มว่าเขานั้นไม่เปลี่ยนไปเลย คงชอบรับเลี้ยงเด็กสินะ คงรับเลี้ยงเยอะเกินไปถึงได้ลืมเด็กที่เขารับเลี้ยงมาตั้งหนึ่งปี ทั้งที่ไม่เคยแหกขาให้เอาแต่เขากลับส่งเสียเงินให้ใช้ทุกเดือน ถ้าเขารู้เขาจะเลือดขึ้นหน้าบ้างรึเปล่า เธอล่ะอยากรู้จริง ๆ
ภูมิยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อเห็นสาวน้อยอมยิ้มออกมา เธอคงถูกใจคำเชิญชวนของเขาสินะ เพราะเขารู้ว่าพวกผู้หญิงวัยนี้ต่างต้องการเงินเอาไว้ช้อปปิ้งกันทั้งนั้น
“พอดีแด๊ดดี๊ส่งเสียอยู่ค่ะ”
“แด๊ดดี๊ริจะสู้เสี่ยภูมิคนนี้ได้ครับ เพราะเสี่ยเปย์ยับเลยนะหนู”
โอ๊ยตายดูตาลุงคนนี้สิแพรวพราวเหลือเกิน เธอยังจำความโมโหร้ายของเขาได้เลยเมื่อวันแรก ๆ ที่เธอมาทำงาน แถมเขายังเคยตบหน้าสั่งสอนเธอด้วยซ้ำไป
“ไอ้ภูมิเบา ๆ เถอะน้องเขากลัวมึงแล้ว”
ภูมิเลียริมฝีปากที่แห้งผากเล็กน้อยของตัวเองรู้สึกเปรี้ยวปากมากจึงยกแก้ววิสกี้ขึ้นมากระกกจนหมดแก้ว และส่งสายตาหวานเชื่อมที่ซ่อนความหิวกระหายเอาไว้มองมาที่หญิงสาวและส่งแก้วให้เธอรินเหล้าให้
“หนูรินเหล้าให้เสี่ยหน่อยสิ”
แววตารับแก้วเหล้ามาชงให้อย่างคล่องแคล่ว ภูมิเห็นจึงยิ่งยิ้มมุมปากดูท่าเธอจะเชี่ยวชาญไม่เบา ดูใบหน้าและแววตานี้สิมันดูหยิ่งผยองจนอยากที่จะปราบพยศซะเหลือเกิน ได้ลิ้มลองหนึ่งครั้งเมื่อไรเขาจะรีบเททิ้งให้คนอื่นอย่างไว เพราะดูท่าเธอคงผ่านมาเยอะ ปกติเขาชอบกินของที่สดใหม่เท่านั้น แต่วันนี้จะอนุโลมให้เพราะเห็นหน้าอกอวบใหญ่ของเธอต่างหาก เพราะอยากจะพิสูจน์ว่าแท้หรือเทียม
กูล่ะอยากจะขยี้และบีบมันให้แตกจริง ๆ โว้ย
***************************************
แล้วถ้ารู้ว่ายัยน้องคือเด็กมัน เสี่ยภูมิจะทำหน้ายังไงกันน้า ฮ่า ฮ่า
น้องแววตาเองค่ะเสี่ย แล้วจะมาขยี้อะไรเขาก่อน
- Writer
