"หาที่เกาะใหม่ได้แล้วสินะ!
เพลิงพูดออกไปด้วยอารมณ์ความขุ่นเคือง เขาหมั่นไส้ที่ณดาเอาแต่ยิ้มหวาน หัวเราะคิกคัก ทำตัวสนิทสนมกับหมอพี แต่กับเขาเธอวางท่าเฉยชา ทำอย่างกับคนไม่เคยรู้จักกัน หงุดหงิดใจกับการกระทำของณดาอยู่ไม่น้อย
"คุณเพลิง !
ณดาคิ้วขมวดใส่เพลิงทันที เมื่อได้ยินคำดูถูกดูแคลนจากอดีต "คนเคยรัก" เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่ต้องยินยอมรับฟังคำพูดคำจาดูถูกเหยียดหยามเธอแบบเมื่อก่อน
"กรุณาให้เกียรติณดาด้วยนะคะ" ณดาพยายามข่มอารมณ์และกลั้นใจพูดสุภาพออกไป
"ให้เกียรติ เธอมีเกียรติอะไรหลงเหลืออยู่บ้างล่ะณดา
"สูบเงินฉันไปตั้งเยอะ....เงินหมดแล้วเหรอ ถึงได้รีบมาจับไอ้หมอ หาที่เกาะได้เร็วดีนิ เลือกได้ถูกคนซะด้วย
"ณดาไม่เคยใช้เงินของคุณ...เงินทุกบาททุกสตางค์ณดามีปัญญาหาเองได้ ส่วนเรื่องของณดากับหมอพีจะเป็นยังไง คุณไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่าย
"หึ...ฉันให้เธอไปเดือนล่ะหลายแสน...ที่อยู่สุขสบายได้ทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะเศษเงินของฉันหรือไง
"คุณได้กลับไปคอนโดบ้างหรือเปล่าคะ ถ้าได้กลับไปก็คงจะเห็นว่าณดาคืนทรัพย์สมบัติทุกอย่างให้คุณหมดแล้ว ไม่ได้หยิบอะไรของคุณมาสักชิ้น รวมถึงเงินทุกบาททุกสตางค์ที่คุณว่า..ณดาก็ไม่เคยเบิกถอนออกมาใช้
ณดาจ้องตาเขาอย่างแน่วแน่ เพลิงมองตาณดาก่อนจะหลบสายตาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน หญิงสาวที่เคยยอมสิโรราบให้เขาทุกอย่าง แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนไป ไม่ยอมเขาเหมือนอย่างเคย จริงอยู่ที่เขาไม่เคยเข้าไปคอนโดหรู รังรักเก่าของเขาและเธอ ตั้งแต่ณดาย้ายออกไป เขาเข้าไปพักเพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น ไม่ทันได้สังเกตเห็นสมุดบัญชีและทรัพย์สินของมีค่าที่ณดาคืนให้กับเขา ที่ไม่กลับไปนอนคอนโดเพราะเขาเอง รู้สึกปวดหนึบที่หัวใจทุกครั้งที่ต้องนึกถึงณดา ทุกพื้นที่มีแต่ภาพของเธอหลอกหลอนเขาเต็มไปหมด เขานอนไม่หลับเลยสักคืน
"คุยอะไรกันอยู่ครับ ณดาทำไมดูเคร่งเครียดจัง : หมอพี
"เปล่าค่ะ พอดีคุณเพลิงถามสารทุกข์สุกดิบทั่วไปน่ะค่ะ
"ว่าแต่คุณหมอมีอะไรหรือเปล่าคะ ดูท่าทางรีบร้อน..
"มีเคสผ่าตัดด่วนครับ...หมอคงต้องรีบกลับไปที่โรงพยาบาล : หมอพี
"คุณหมอไปเถอะค่ะ เดี๋ยวณดากลับเองได้
"แต่หมอไม่ไว้ใจ...ไม่สบายใจด้วย เป็นคนอาสาพาณดามาแท้ๆ จะทิ้งณดาแบบนี้ดูไม่ดีเลยนะครับ : หมอพี
"ไม่เป็นไรค่ะ ณดาเรียกแท็กซี่กลับเองได้ หมอรีบไปทำหน้าที่ของหมอเถอะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงณดานะคะ
"แต่ว่า.. : หมอพี
"เดี๋ยวกูไปส่งณดาเอง...วันนี้กูไม่มีธุระอะไรสำคัญ
"ก็ดีนะ..กลับแท็กซี่มันอันตราย หมอไม่ไว้ใจ ให้ไอ้เพลิงไปส่งนะครับ : หมอพี
"ไม่เป็นไรค่ะ ... ไม่ลำบากคุณเพลิงดีกว่า
"ไม่ลำบากครับ ผมเต็มใจ" เพลิงยิ้มร้ายก่อนจะทำท่าทีกวนๆใส่ณดา
"ถ้าณดาไม่ให้ไอ้เพลิงไปส่ง ผมจะไปส่งณดาเองนะครับ : หมอพี
"แต่ว่าณดา....
"อย่าทำให้ไอ้หมอเป็นกังวลสิครับ เผื่อมันห่วงคุณณดามากจนไม่มีสมาธิ...ถ้าผ่าตัดผิดพลาดมาจะทำยังไง
"ให้ไอ้เพลิงไปส่งนะครับณดา : หมอพี
"ก็ได้ค่ะ
เพลิงยกยิ้มออกมาก่อนจะจ้องมองณดาอย่างผู้ชนะ ที่จริงช่วงบ่ายเขามีประชุมกับผู้ถือหุ้นรายใหญ่ แต่เขากลับไม่ให้ความสำคัญเท่ากับการที่จะไปส่งณดา ยังโกหกออกไปหน้าตาเฉย
@ในรถยนต์คันหรูของเพลิง
"จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ
"..........
"คุณเพลิง..กรุณาจอดรถให้ณดาลงด้วยค่ะ
"จะลงทำไม ก็บอกแล้วไงว่าจะไปส่ง
"ไม่เป็นไรค่ะ ณดากลับเองได้ ไม่รบกวนเวลาของคุณดีกว่า
"..............
"คุณเพลิง....
"อยู่เงียบๆ...ถ้าเธอไม่เงียบฉันจะปิดปากเธอด้วยปากของฉัน
เพลิงจ้องณดาด้วยสายตาที่จริงจัง...ณดาเงียบปากลงทันที สายตาแบบนี้เธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้พูดเล่นแน่ๆ...ก่อนจะนั่งนิ่งหันหน้ามองตรงไปที่ถนน
ขับรถมาสักพักเธอรู้สึกถึงเส้นทางที่มันดูคุ้นหูคุ้นตาเธอเหลือเกิน จึงเอ่ยถามเขาออกไป
"จะพาณดาไปไหน..บ้านณดาไม่ได้อยู่ทางนี้ จอดรถนะคุณเพลิง
"ไปพิสูจน์ไงว่าเธอคืนทุกอย่างให้ฉันจริงๆหรือเปล่า
"อยากไปก็ไปคนเดียว ณดาไม่อยากกลับไปเหยียบที่นั่น
"หึ...อย่าเล่นตัวเลยณดา ฉันให้เธอล้านหนึ่งเลยเป็นไง
"คุณเพลิง...! คุณไม่มีสิทธิ์มาดูถูกณดาแบบนี้
เพลิงจอดรถข้างทางและล็อกประตูรถอัตโนมัติ ป้องกันไม่ให้ณดาเปิดประตูลงไปก่อนได้รับอนุญาตจากเขา
"เธอคือผู้หญิงของฉัน เธอลืมแล้วเหรอ เธอหนีมาก่อนครบกำหนด ยังเหลือเวลาอีกตั้งสองวัน แบบนี้ฉันก็ขาดทุนน่ะสิ
"ณดาไม่ใช่ของคุณ คุณไม่มีสิทธิ์มาพูดหรือทำอะไรกับณดาตามใจชอบเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้เราสองคนเป็นแค่คนอื่น ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งนั้น
"หึ....ไปจากฉันเพียงแค่สามเดือน เก่งขึ้นมาเลยนะณดา ฉันชักอยากจะรู้แล้วสิ..ว่าเรื่องอย่างว่าเธอจะเก่งขึ้นไหม ไอ้หมอมันบำเรอเธอได้ดีเท่าฉันหรือเปล่า
"เพี๊ยะ !
"อย่ามาดูถูกฉัน..
ณดาตบหน้าเพลิง ก่อนจะมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว เขาหยุดนิ่งเหมือนโลกหยุดหมุนชั่วขณะ ไม่คาดคิดว่าเธอจะทำกับเขาแบบนี้ เกิดมาไม่เคยมีใครตบหน้าเขามาก่อน ยิ่งเป็นณดาคนที่เคยยอมเขาเสียทุกเรื่อง เขารู้ว่าเธอรักเขามาก ไม่คาดคิดว่าจะกล้าตบเขาแรงขนาดนี้ อีกทั้งสรรพนามที่เปลี่ยนไป เขาไม่เคยได้ยินณดาแทนตัวเองว่า "ฉัน" กับใครคนไหน แต่เธอใช้มันกับเขา คำที่ดูห่างเหิน อย่างคนที่ไม่คุ้นเคยกัน คนอีโก้สูงได้แต่นิ่งเงียบ ก่อนจะมองณดาด้วยสายตาคับข้องใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อเห็นสายตาเด็ดเดี่ยวแน่วแน่..ความรู้สึกใจหายวูบก็แล่นตรงเข้ามากลางอก เมื่อนึกขึ้นได้ หรือเธอจะหมดรักเขาแล้วจริงๆ
"ณดา...ฉัน....~
"คุณจำไว้ ว่าต่อจากนี้ฉันกับคุณไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ฉันอยากอยู่อย่างสงบ ไม่อยากเอาตัวเข้าไปพัวพันกับคุณ เพราะฉะนั้น ไม่ว่าคุณกับฉันจะเจอกันที่ไหน ขอให้คุณทำเหมือนเราไม่รู้จักกัน เดินผ่านก็ไม่ต้องทัก เป็นแค่คนแปลกหน้าที่บังเอิญพบกันเท่านั้น
เพลิงนิ่งงันกับทุกคำพูดของณดา สมองอันชาญฉลาดกับประมวลผลคำพูดและความรู้สึกออกมาไม่ทัน ความรู้สึกหนักอึ้งอยู่เต็มอก จนไม่สามารถกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูดได้ จึงได้แต่นั่งนิ่ง ก่อนที่ณดาจะเปิดประตูรถยนต์คันหรู และลงจากรถทันที