" ปากหนัก "

1251 Words

@1 สัปดาห์ต่อมา "ณดา...... "สวัสดีค่ะพี่คีย์ ... ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะเนี้ย ณดากล่าวต้อนรับคีย์ ก่อนจะเปิดประตูบ้านหลังเล็กให้คีย์เข้ามา ตั้งแต่ณดาย้ายออกมาคีย์ก็มาเยี่ยมณดาทุกเดือน แต่ช่วงหลังๆจะมาบ่อย มาแทบทุกอาทิตย์เลยก็ว่าได้ การมาแต่ละครั้งทำเอาณดาลำบากใจไม่น้อย เพราะคีย์มักจะซื้ออาหารเสริมบำรุงร่างกาย และยาบำรุงหัวใจมาให้เสมอ มีแต่ของดีดีแพงๆทั้งนั้น เธอเกรงใจเขามาก..บอกไปหลายครั้งว่าไม่ต้องซื้ออะไรมา แต่เขายังคงหอบของเหล่านี้มาให้เธอตลอด เธอจึงรับมันไว้ด้วยความเกรงใจ "ของบำรุงร่างกายและยาบำรุงหัวใจครับ มีโสมด้วยนะณดา สั่งตรงมาจากเมืองจีนเลยนะ "พี่คีย์ณดาบอกแล้วไงคะ ว่าไม่ต้องซื้ออะไรมา มีแต่ของแพงๆ ณดาเกรงใจ เงินเดือนพี่คีย์เหลือบ้างไหมเนี้ย ดูท่าจะแพงเอามากๆ คราวหลังไม่ต้องแล้วนะคะ แค่พี่คีย์มาเยี่ยมณดาก็ดีใจมากแล้ว "ไม่ต้องห่วงพี่หรอก พี่สบายมาก "ว่าแต่มาเยี่ยมณดาบ่อยขนาดนี้ เจ้านายพี่ไม่สงสัยเหรอคะ "ไม่หรอก คุณเพลิงไม่ค่อยสนใจอะไรพี่ ช่วงนี้งานนายยุ่งๆนะ "ค่ะ...ณดากลัวว่าจะทำให้พี่ลำบาก ถ้าเขารู้คงไม่พอใจเอามากๆ "ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ "ก็มันจริงนิคะ..เขารังเกียจณดาจะตายไป "หึ...5555 คงจะจริง คีย์ยิ้มหัวเราะก่อนจะรีบเก็บอาหารเสริมราคาแพงริบริ่วเข้าตู้ เงินเดือนหลักหมื่นอย่างเขาจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อ ลำพังเงินเดือนรวมกันทั้งปียังไม่พอเลย ที่หิ้วมานั้นก็มาจากเจ้านายปากหนักจอมบงการทั้งนั้น @ 2 ชั่วโมงที่แล้ว "ไอ้คีย์มึงรีบเช็ค..อย่าให้ขาดแม้แต่อย่างเดียว "ครับนาย.. "ผมว่าอาหารเสริมตัวนี้ณดาดูเหมือนจะชอบกินนะครับ ไปครั้งที่แล้ว ตัวนี้หมดก่อนเพื่อนเลย "ไหน..ตัวนี้เหรอ...สั่งมาอีก มีเท่าไหร่เอามาให้หมด "แต่มันแพงมากนะนาย กระปุกละ 50,000 เลยนะ "เงินกู...กูจะสั่งมาเท่าไหร่ก็ได้ มึงไม่ได้จ่ายสักหน่อย รีบไปจัดการ "ครับ..เอาหมดเลยใช่ไหม "เออ.. เร็วๆ..ให้เวลา 30 นาที "ครับ.. @สินค้ามาส่งแล้วจ้า 🚚 "ได้มาเท่าไหร่ ? "ได้มา 10 กระปุกครับ "อืม..มึงรีบเอาไปให้เธอได้แล้ว "ครับ..แต่ก่อนไปขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ "อะไร ? "ทำไมนายไม่เอาไปให้เอง..ซื้อแต่ของดีดีแพงๆ นายเป็นห่วงณดาขนาดนั้น ทำไมถึงไม่บอกเธอล่ะครับ "ไม่ได้ห่วง..กูแค่เวทนา ยังไงเธอก็เคยเป็นผู้หญิงของกู "อ่ออออออออออ....เหรอครับ.. คีย์รู้สึกเหมือนหัวจะปวดกับการกระทำของเจ้านาย ไม่รู้จะวางมาดวางทรงอีโก้สูงไปถึงไหน ด้วยความที่อยู่กับเขามานาน มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าเจ้านายของเขาตกหลุมรักณดาเข้าแล้ว แต่ไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง ปากบอกเวทนา แต่บังคับขู่เข็ญให้เขาเอาของพวกนี้ไปให้เธอทุกอาทิตย์ สั่งตรงมาจากต่างประเทศ คัดแล้วคัดอีก อันไหนที่ว่าดี เจ้านายเขายอมทุ่มเหมามาจนหมด ยิ่งตัวที่ณดาชอบและกินบ่อย เขายิ่งสั่งซื้อมาตุนไว้จนแทบจะเป็นตัวแทนจำหน่ายได้อยู่แล้ว เป็นเอาหนักขนาดนี้ แต่ดันปฏิเสธความรู้สึกของตัวเอง @ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน "แล้วหนูดีเป็นไงบ้าง.. ดีขึ้นไหม "ตั้งแต่ผ่าตัดอาการก็ดีขึ้นนะคะ สงสัยอยากไปเที่ยวทะเล "ก็ดี อย่างน้อยณดาก็จะได้มีกำลังใจในการหาเงินมากขึ้น "ณดาต้องขอบคุณอีกครั้งนะคะ สำหรับค่าผ่าตัดที่พี่คีย์ให้ณดายืม ณดาจะรีบหามาคืนให้เร็วที่สุดนะคะ "ไม่เป็นไรพี่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร (เงินของเจ้านายทั้งนั้น) "ค่ะ.....งั้นเพื่อเป็นการตอบแทน นี่ค่ะขนมคุกกี้สูตรใหม่ ณดาคิดค้นสูตรเองเลยนะคะ ให้พี่คีย์ชิมเป็นคนแรกเลย ณดาหยิบขวดโหลที่บรรจุคุกกี้นับสิบชิ้น ให้คีย์ก่อนจะยิ้มหวานให้เขาเพื่อเป็นการขอบคุณ "ขอบคุณครับ "งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนนะ เดี๋ยวนายจะรอ.. "อะไรนะคะ..เมื่อกี้ณดาไม่ได้ยิน "อ่อ..เออ..พี่บอกว่าขอตัวกลับก่อน เดี๋ยวนายจะสงสัยนะครับ "อ่อค่ะ...ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาเยี่ยมณดาตลอดเลย "ครับ..ไว้เจอกันใหม่ คีย์ขับรถกลับมายังบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูขนาดใหญ่ที่มีเจ้านายของเขาเป็นผู้บริหาร ก่อนจะขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ชั้นบนสุด เดินตรงไปยังห้องประธานบริหาร "ก๊อก ก๊อก ก๊อก ! "เข้ามา "เรื่องที่นายให้ไปจัดการเรียบร้อยแล้วครับ.. "อืม.... แล้วเธอสงสัยอะไรไหม "ไม่ครับ...นี่ครับนาย คีย์ยื่นถุงกระดาษที่ข้างในมีขวดโหลบรรจุคุกกี้อยู่ให้กับเพลิง เขารับมาก่อนจะเปิดออกดู "คุกกี้ ? "ครับ.. "กูไม่กินขนมหวาน มึงก็รู้ จะเอาไปไหนก็ไป เพลิงยื่นถุงขนมกลับคืนให้คีย์ก่อนจะเปิดแฟ้มเอกสารดูผลกำไรของไตรมาสนี้ "งั้นผมขอนะครับ.... "อืม... "คุกกี้สูตรใหม่ของณดา...ยังไม่เคยมีใครได้ชิม...ลองชิมดูหน่อยดีกว่า" คีย์ตั้งใจพูดเสียงดัง ก่อนจะหยิบขวดโหลออกมาจากถุงกระดาษ "ไอ้คีย์ ! เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะ "อ่อ..คุกกี้ไงครับ ณดาทำเองกับมือ เธอให้มาเป็นการตอบแทน บอกว่าเป็นสูตรที่คิดขึ้นมายังไม่เคยมีใครได้ชิมมาก่อน "เอาคืนมา ! "อ้าว..ไหนนายบอกไม่กินคุกกี้ไงครับ "กูไม่ได้อยากกิน...แค่รับไว้ตามมารยาท "อ่ออออออออออ....ครับ "อ่ออะไร..ออกไปได้แล้ว กูจะทำงาน "ครับๆ ทานให้อร่อยนะครับนาย "ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้อยากกิน..กวนตีนนะมึง ออกไป.. "ครับ..จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ ... หลังคีย์เดินออกจากห้อง แล้วปิดประตูลง เพลิงรีบหยิบคุกกี้ขึ้นมาดู ก่อนจะยกยิ้มออกมา แล้วเปิดฝาหยิบมันออกมาชิม "ก็ไม่เลวนะ...ฝีมือดีใช้ได้เลยนิ "แค่ชิม..เป็นการรักษาน้ำใจหรอก ไม่ได้อยากกินสักหน่อย เขาพูดกับตัวเอง ก่อนจะกินไปยิ้มไป เขาเป็นคนไม่ชอบกินขนม เรียกว่าไม่กินเลยก็ได้ ยังจำได้ว่าขนมหวานชิ้นแรกที่เข้าปากเขา คือขนมที่ณดาฝึกทำ แล้วมาให้เขาชิม เขาลองชิมก่อนจะบอกกับเธอว่ามันไม่อร่อยทั้งที่จริงมันอร่อยมาก แต่เขากลับโกหกเธอออกไป จนพักหลังณดาก็ไม่ทำมันอีกเลย มาวันนี้ที่เขาได้ชิมขนมฝีมือเธออีกครั้ง เขารู้สึกว่าไม่มีขนมอะไรที่จะอร่อยเท่าขนมที่อยู่ในมืออีกแล้ว กินไปบ่นไปเผลอแป๊บเดียว ขนมในขวดโหลก็หายวับไปกับตา "ไม่ได้อยากกินหรอกนะ แค่เสียดายของ...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more