@3 เดือนต่อมา
“ไอ้เพลิง กูว่ามึงเพลาๆ ลงหน่อย ดื่มหนักแบบนี้ทุกวัน ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาว่ะ มีแต่ร่างกายจะทรุดโทรมลง : หมอพี
“เรื่องของกู…..กูอยากดื่ม ดื่มให้มันเมา เมาได้ทุกวันยิ่งดี
“มึงก็ทำใจซะบ้างเถอะ….ณดาเขาไปดีแล้ว ต่อให้มึงทรมานตัวเองขนาดไหน เขาก็ไม่กลับมาแล้ว.. : หมอพี
“ไอ้หมอมึงหุบปากไปเลย กูรู้….. รู้ดีว่าณดาไม่มีวันกลับมา แต่กูยังทำใจไม่ได้ มึงจะให้กูทำยังไง
“กูหาเมียใหม่ให้เอาไหม : หมอพี
“ไม่ !! กูยังไม่อยากมีใคร…..กูอยากอยู่คนเดียว
“งั้นก็แล้วแต่มึง นั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา กูก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อยากทำอะไรก็แล้วแต่มึงเลยแล้วกัน : หมอพี
“แล้วมึงกับพิ้งเป็นยังไงบ้าง พิ้งให้มึงเจอหน้าลูกหรือยัง
“ยัง….กูก็ไม่รู้จะทำยังไง ทำกับเขาเอาไว้มาก เขาคงจะให้อภัยยาก : หมอพี
“มึงก็ยังดีที่มีโอกาสได้แก้ตัว ผิดกับกู ไม่มีแม้แต่โอกาสนั้น
“สุดท้ายมึงก็วกมาเรื่องเดิมอีกจนได้ ทำใจซะบ
